Indonesië Info

Land:

 Indonesië bestaat uit ruim 14.572 eilanden en is daarmee de grootste eilandenstaat van de wereld. Zelf ben ik op Java, Bali en Lombok geweest. Nog 14.569 eilanden te gaan dus!

 

Visum:

 Voor Indonesië heb je een visum nodig, maar dit hoef je niet voor af te regelen. In het vliegtuig kun je het formulier invullen en bij aankomst op het vliegveld lever je dit in. 

 

Geld:

 Indonesische Roepia (IDR)

Op de meeste plekken kun je makkelijk pinnen of met creditcard betalen. Alleen op de Gili's hadden wij een probleem. Op Gili Air konden we niet pinnen, onze kaarten werkten niet bij de automaat, terwijl andere automaten van het dezelfde bank eerder wel gewoon geld gaven. We hebben het maar net gered met het geld dat we bij ons hadden.  

 

Vaccinaties

 DTP (Difterie, Tetanus, Polio). Als je deze als kind al eens gehad hebt, dan ben je met één prik gelijk tien jaar veilig. Anders worden er drie prikken aangeraden.

 

Hepatitus A (geelzucht), met de eerste prik ben je een jaar veilig, maar als je na (minimaal) een half jaar de tweede prik haalt, dan ben je in ieder geval dertig jaar klaar. Vermoedelijk zelfs levenslang, maar dit is nog niet onderzocht. 

 

Wij hebben er voor gekozen om ook een vaccinatie tegen buiktyfus te halen, maar dit hebben we via reisprik.nl gedaan, omdat de vaccinaties niet meer te krijgen waren via de GGD. Dit heeft te maken met het hoogseizoen. Deze prik zorgt ervoor dat de komende drie jaar het risico op buiktyfus aanzienlijk lager wordt. 

 

Malariatabletten worden ook aangeraden als je bepaalde gebieden van Indonesië bezoekt. Voor Bali is het niet nodig, maar wanneer je Lombok bezoekt (hier horen de Gili eilanden ook bij) dan zijn ze wel aan te raden. Lees meer in Lariam VS Malarone.

 

https://www.reisprik.nl/

http://www.ggdreisvaccinaties.nl/

 

Reizen:

In Indonesië kun je gemakkelijk van de ene plek naar de andere komen (waar ik geweest ben). Wel wordt men gewaarschuwd om op te passen met boottochten. Het komt voor dat boten te vol zijn en zinken. Let hier goed op. 

0 Berichten

Op naar Bali!

Door het keiharde gebed van een moskee even verderop zijn we al vroeg wakker. Het lijkt alsof de hele stad om ons heen mee schreeuwt, best freaky. We moeten toch opstaan, we moeten een vliegtuig halen. 

 

Bij de ingang van het vliegveld is direct een controle, je kunt niet zomaar naar binnen lopen zoals bij Schiphol. Het gaat allemaal heel erg soepel, de controle gaat snel, het inchecken is ook zo gedaan en we kunnen ook al snel gaan boarden. 

 

Deze vlucht vliegen we met Garuda toch wel even wat minder comfortabel dan Etihad, maar het is ook maar een kort stukje. Al snel liggen de andere te slapen. Ik kijk een beetje naar buiten en zie vulkanen voorbij komen. Even later verspringt de klok, omdat we naar een andere tijdzone gaan. 

 

Wanneer we bezig zijn met landen, ben ik toch een beetje bang. Aan beide kanten van het vliegtuig zie ik alleen maar water. Pas op het allerlaatste moment verschijnt de landingsbaan. Deze ligt op een minuscule landtong. Gelukkig staan we niet veel later gewoon veilig op de luchthaven van Den Pasar. 

Op naar Ubud!

Buiten het vliegveld worden we gelijk achtervolgt door een taxichauffeur, hij loopt zelfs mee naar de toiletten en als we gaan pinnen... Toch komt hij niet heel opdringerig over en we besluiten zijn doorzettingsvermogen te belonen. Hij mag ons naar Ubud brengen. 

 

Al snel ligt de rest opnieuw te slapen, lekker gezellig. Maar hierdoor missen ze wel de toffe dorpen waar we doorheen rijden. De taxichauffeur verteld dat elk dorp hier zijn eigen specialiteit heeft. We rijden door het houtsnijwerk dorp, het bakstenendorp en het beeldhouwdorp. Heel komisch. 

 

In Ubud worden we afgezet bij onze volgende guesthouse, Tu Eka ´ s Homestay. We lopen naar binnen en het ziet er super mooi uit, in een klein, voormalig tempelcomplex. Voordat we bij de receptie aankomen worden we geroepen door een man die in een steeg loopt buiten het complex. Hij vraagt waar we heen gaan en het blijkt dat we niet goed zitten. Hij is van Tu Eka´s Homestay en we volgen hem de steeg door.

 

We komen uit bij een heel ander soort terrein, wel met één mooi gebouw dat inderdaad doet denken aan een tempel, maar de rest is aftands. Max en Nanouk worden naar het mooie huisje gebracht en van binnen ben ik al jaloers. Gijs en ik gaan een trappenhuis in, komen langs een nagelstudio (heel apart) en worden in een verrot hok geleid. Ik moet er bijna van huilen...

 

Overal zit schimmel, achter het bed is het er gewoon zwart van, de meubels in de kamer zijn ingestort, het raam kan niet dicht en de badkamer is pure horror. De bovenste laag van het geperste hout zit los, van het vocht en zit vol schimmel. Ik kan hier echt niet slapen... Dit is niet gezond. 

 

Met een baksteen in mijn maag loop ik naar het verblijf van Max en Nanouk, dat er van buiten mooi uit ziet, maar van binnen ook net zo smerig is. Ook zit het helemaal vol met rupsen, echt duizenden. Max is al op zijn I-Pad op zoek naar een ander verblijf. Gelukkig! 


Op naar Uma Kutuh!

Max heeft een ander verblijf gevonden, maar dit willen we echt eerst checken voor we verder actie ondernemen. Het is een half uurtje lopen, maar dan komen we aan bij Uma Kutuh. Bij een klein supermarktje melden we ons. Ze hebben nog kamers en we vragen of we ze eerst mogen zien. Dit is geen probleem. 

 

We lopen door de tuin, die er al prachtig uitziet, heel verzorgd en overal staan kleine offertjes met bloemetjes en bolletjes rijst. De kamers zijn super, het is er schoon en ruim. We zeggen tegen de eigenaar, die ik maar meneer Uma noem, dat we de kamers graag willen. 

 

We leggen de situatie uit en hij besluit met ons mee te gaan. Met de auto gaan we naar het verblijf van Tu Eka. Ik vind het wel vervelend om aan te gaan geven dat we weg gaan en met een schuldgevoel zit ik achter in de auto. Gelukkig hebben we Nanouk bij ons, die kan dat wel. 

 

We pakken onze tassen, maar kunnen eerst de man niet vinden. Uiteindelijk geven we aan dat we een ander verblijf hebben gevonden, maar dat we wel willen betalen voor één nacht. Hier gaat hij met wat gebrom toch mee akkoord. Uiteindelijk laat hij ons voor twee nachten betalen, de oplichter. Nu voel ik me al wat minder schuldig. 


Op naar Taman Curry!

Het blijft me wel een beetje dwars zitten, hoe we zijn weg gegaan, maar goed het was echt vreselijk smerig. Als we onze tassen hebben gedumpt, is het tijd om wat te gaan eten. We lopen naar de hoofdweg en zien Taman Curry liggen. We hebben geen zin om verder te zoeken en besluiten direct te gaan zitten. Het duurt lang voordat we ons eten krijgen, maar het is hartstikke lekker. We zitten aan de weg en kunnen alles en iedereen bekijken die voorbij komt. Ik hou van 'mensen kijken'. Hele families op één scooter rijden voorbij, wagens vol kippen en vrouwen met kilo's aan spullen op hun hoofd. 

We dwalen wat door Ubud en gaan wat winkeltjes in. De stoep is echt gevaarlijk, het zijn losse tegels die boven een soort afvoerstrook liggen, maar veel zijn kapot, ontbreken of wiebelen. Max is wel tien keer bijna onderuit gegaan. Echt om je heen kijken is lastig, je moet echt opletten waar je loopt. 

 

Als we het zat zijn lopen we terug naar het verblijf en drinken nog een biertje voor onze kamer. 


Het verhaal over Tu Eka's Homestay heeft nog een staartje gekregen, lees hierover meer in Eka of TU Eka?...

0 Berichten

Een spin, kopi en tempels

Ik ben zo blij dat we naar Uma Kutuh zijn vertrokken, echt een geweldig verblijf. Ik heb goed  geslapen, ondanks de ruzie die ik met de klamboe had. Als we voor onze kamer gaan zitten om wakker te worden, komt meneer Uma gelijk aan met een heerlijk ontbijtje, geniaal. 

 

Om half negen staan we klaar om met hem op tour te gaan. De vorige dag hebben we gevraagd of hij ons wat plekken wil laten zien, geen probleem! Hij rijdt ook een stuk relaxter dan Edy the Chicken Killer.

 

 De eerste stop is... een sarong winkel... We maken een vrouwtje heel blij door vier stuks bij haar te halen. "First money is lucky money" zegt ze lachend. Dit zullen we nog wel vaker horen in Azië. Met onze sarongs om gaan we in de auto zitten. Meneer Uma komt niet meer bij, we zijn al bij de eerste tempel, we moeten gewoon verder lopen. De sukkeltjes. 

 

 


Goa Gajah

Allereerst komen we uit bij een vijver met fonteinen. Het wat sneu, de vissen moeten hier op hun zij zwemmen omdat ze anders niet helemaal onder water komen. Arme diertjes. 

 

Even verderop in de 'olifantengrot'. Deze is zo genoemd door de mannen die hem hebben 'herontdekt'. Zij dachten dat het een olifantenhoofd was, dat is uitgehouwen uit de rotsen. Maar eigenlijk is het een monsterhoofd, dat met zijn handen de grot open houdt. 

 

Binnen is het pik donker en met onze mobieltjes proberen we onze weg te vinden. Echt heel boeiend is het niet. Er staan wat gezichtloze beelden met sarongs aan, met daarvoor een aantal offertjes. Misschien missen we wel wat... maar we kunnen niets anders vinden. 


Jungle

Als we uit de grot komen zien we een groepje mensen die een tourguide een pad op volgt, het bos in. We gaan achter ze aan en belanden in een prachtige tuin. We lopen wat rond en Gijs en ik raken Max en Nanouk kwijt. Na wat dwalen komen we bij een pad dat naar de 'jungle' leidt. Een mannetje staat met een inschrijfboek en vraagt een donatie. Nou prima, ik wil wel weten wat verderop nog te zien is. We zien dat Max en Nanouk hun namen ook in het boek staan, die komen we straks vast nog wel tegen. 

 

Het is een beetje een gek weggetje, het is smal en gaat soms dwars door de beplanting heen. Toch lopen we door... tot ik een gigantische (vind ik althans) wagenwielspin zie hangen. Ik durf niet verder en sta vijf minuten te jammeren, terwijl Gijs gewoon verder loopt. Ik wil eigenlijk terug gaan, maar dat kan ik echt niet maken. Er komt een guide voorbij, met een groepje mensen die me keihard uitlachen. "No poison" zegt hij en probeert me gerust te stellen. "No but its's still big!"... 

 

Uiteindelijk ren ik gillend onder het monster door en glij bijna de heuvel af naar beneden. Niet heel slim, maar ik vind mezelf behoorlijk dapper. We lopen door, maar ik ben niet zo relaxt als hiervoor, ik hoor overal dieren in de jungle. We spotten Max en Nanouk, die al op de terug weg zijn. We kunnen nog een klein stukje verder. 

 

We komen bij een smal en krakkemikkig trappetje die langs de heuvelwand naar beneden gaat. Glibberend op mijn slippers ga ik naar beneden. Uiteindelijk komen we bij een riviertje, echt een hele mooie plek! Ik heb de as van mijn moeder natuurlijk bij me en deze wordt gedumpt in het water. 

De terugweg gaat een stuk soepeler. Ik ben keihard, zonder te kijken, voorbij de spin gerend. Dit kost me opnieuw bijna mijn leven, ik glijd weer uit op de bemoste stenen. 


Gunung Kawi

De volgende stop is de rotstempel, Gunung Kawi. Deze tempels zouden zijn uitgekrabd door een reus... Heel gaaf, maar wat haat ik al die trappen hier, intens... Het idee dat mensen (of een reus) dit allemaal uit de rotsen hebben uitgehouwen is wel bizar, wat een werk. Overal staan offertjes en altaartjes. Het water dat langs de tempels stroomt is heilig en mag niet aangeraakt worden. 

 

We gaan nog even aan de overkant kijken, waar nog vijf van die tempels te vinden zijn. Hier komen we uit bij een watervalletje. Gijs en ik nemen een avontuurlijke route terug, over de rotswanden, langs een rijstveldje. Bij een opdringerig verkopertje, langs de trappen, kopen we een haarklem, die ik binnen een dag al heb weten te slopen.


Pura Tirta

De laatste tempel van de dag, Pura Tirta Empul, een watertempel. Het is wel tof om te zien dat alle tempels die we tot nu toe hebben bezichtigd allemaal zo ander zijn. Bij deze tempel zijn er baden met een hoop kranen, waar mensen elke kraan afgaan, zichzelf wassen en dat helemaal rein weer naar buiten gaan. Eigenlijk had ik ook het water wel in willen gaan, maar het was erg druk en ik voelde me niet helemaal oké. Helaas... 

 

Op de weg naar buiten, nadat we weer flink wat rond gelopen hebben, komen we vrouwtjes tegen met banaantjes. Ze proberen ze aan ons te verkopen, maar we weigeren beleefd. Eén oud vrouwtje pelt een banaatje en geeft hem aan me. Ik wil het nog steeds niet aannemen. "Now it's open, taste it" zegt ze opdringerig. Sjonge dan neem ik wel een hap. "You try it, you buy it" roept ze zelfvoldaan. Serieus, wat een naaistreek. We komen een tasje vol met die kut banaantjes en worden in de auto uitgelachen door meneer Uma, Max en Nanouk (die konden door ons gestuntel snel doorlopen). Heel irritant, maar wees gewaarschuwd voor de bananenmaffia!


Koffie, koffie, koffie...

We stoppen bij een plantage van koffie en kruiden, Satria A Growisata. Ze hebben hier echter veel meer. Wanneer we door de tuin lopen geeft meneer Uma ons een uitgebreid verslag van wat er allemaal groeit. We zien ananassen, papaya, peppertjes, (kut) banaantjes, durian, ginseng en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik vind het echt leuk om te zien. We komen bij een aantal kooien met dieren er in die ik nooit eerder heb gezien, of van het gehoord. Het zijn de Luwaks, een soort katvosjes, zij eten 's nachts koffiebonen, poepen deze uit omdat ze de boontjes niet kunnen verteren en deze worden door de boer weer opgeraapt en geroosterd tot koffiebonen. Kopi (koffie) Luwak is één van de duurste soorten koffie ter wereld. Ik weet niet zo goed of ik de diertjes nu zielig moet vinden of niet. Achteraf heb ik wel een hoop nare verhalen gelezen... Ignorance is bliss zullen we maar zeggen

 

Meneer Uma brengt ons naar een hutje, waar een klein, oud vrouwtje bezig is met het roosteren van de bonen. Ze heeft volgens mij een oogje op Gijs en zit de hele tijd met haar tandeloze lach naar hem te kijken. We proeven een boontje, meneer Uma blijft maar snoepen, en stampen met een grote vijzel wat bonen tot poeder. Het is heel fijn om te zien hoe het spul, waar ik het meest verslaafd aan ben, gemaakt wordt. 

 

Uiteindelijk komen we uit bij een paar picknickbanken waar we worden neergezet, met een fantastisch uitzicht. Hier krijgen we het één en ander te proeven. We krijgen het hele assortiment voorgeschoteld, met daarbij een hele uitleg van waar het allemaal goed voor is. Ginseng thee "for the honeymooners", Rosella thee tegen maagklachten en hoge bloeddruk, Saffraanthee tegen menstuatieklachten en ga zo maar door. De chocolade is erg lekker! Natuurlijk proberen we ook nog even de kopi Luwak (Cat Poo Chino), waar je wel extra voor moet betalen, maar deze is wel erg lekker. Een beetje een aarde smaak, ik weet niet hoe ik het anders kan omschrijven. Na ons proeverijtje kopen we ook nog eens het hele winkeltje leeg...

 

Lang na ons bezoek kreeg ik berichten te horen over de wreedheden waarmee de plantages de 'Luwaks' behandelen. Ze vormen een bedreiging voor de civetsoort. Onderzoek voordat je gaat op wat voor plaats je terecht kom. Kijk verder dan je neus lang is. Mocht je ergens, waar dan ook, toch misstanden tegenkomen, schrijf erover, meldt het, doe iets!


Sawa's

Eigenlijk waren we er al best klaar mee, we zijn gesloopt. Toch hebben we nog één stop, de mooiste rijstterrassen, oftewel sawa's,  van Bali. Echt net als in de films, zo bizar! 

 

Die avond eten we bij een veganistisch restaurant, waar je het moet vermelden als je vlees wilt eten. Dit was voor Gijs best fijn, die zat al vanaf dag 1 aan de spinazie in water en GadoGado...


0 Berichten

Raften

Die ochtend worden we opgehaald, vandaag gaan we raften. Hier hebben we allemaal naar uit gekeken, even wat anders dan al die tempels. 

 

Het is nog best een eind rijden, maar uiteindelijk komen we uit bij Graha Adventures. Hier krijgen we allemaal een zwemvestje aan en een peddel in onze handen gedrukt. Nu moeten we opnieuw een stuk rijden. Een stuk of vijfentwintig mensen worden verdeelt over twee busjes en dan moeten we nog een half uur rijden. 

 

 

Ik baal als een stekker als ik weer duizend trappen af moet, maar ik zie wel weer mooie uitzichten. We komen uit bij de rivier, waar een aantal rubber bootjes voor ons klaar liggen. 


Er wordt een korte uitleg gegeven, jump jump is springen... boem boem is duiken en eigenlijk was dit het wel... Met twee vervelende Fransozen gaan we in een rubberen bootje. Het is best relaxt, we hebben geen last van zware stromingen of iets. Het is natuurlijk geen regenseizoen. 

 

Onderweg zien we een hoop mooie dingen. We mogen even een stukje zwemmen en ik duik gelijk het water in. De gast die bij ons in de boot zit roep opeens "snake, snake!" Ik schrik me dood, maar het was een grapje, wat ben ik ook een bange poeperd... 

 

We komen langs een waterval waar alle jongetjes laten zien hoe stoer ze zijn door eronder te gaan staan, het water klettert behoorlijk hard naar beneden. Bijna op het einde komen we een winkeltje tegen en kopen een biertje, natuurlijk ook voor onze bootman. Aan het einde van het ritje moeten we weer een stuk of duizend trappen op, echt pure horror. Nanouk en ik bezwijken er bijna onder. 

Aan het einde van de tour kun je een dvd'tje kopen met de foto's en een video die onderweg gemaakt zijn, zeker leuk om te hebben! Je kunt eventueel een lunch nemen, maar eigenlijk willen we zo snel mogelijk terug naar Ubud, want Max wil nog even een geroosterd biggetje eten, wat blijkbaar een van de specialiteiten is van de omgeving. 


Monkey Forest

Net op tijd komen we weer terug bij Uma Kutuh, Max is zo bang dat hij niet op tijd is voor zijn geroosterde varkentje, dat de eigenaar hem achterop een scooter naar het beste restaurant brengt, heel tof van meneer Uma! Gijs en ik gaan ergens anders eten, maar dit blijkt uiteindelijk niet zo een fraai tentje te zijn. 

 

We willen nog even bij Monkey Forest kijken, een stuk jungle waar aapjes los lopen. Dit blijkt nog een flink stuk lopen, maar als we in de buurt komen, zien we inderdaad de dieren al zitten. Bij de ingang van het stuk bos waar de aapjes leven zitten vrouwtjes banaantjes te verkopen, maar dit hoeft voor mij niet. Ik vind het leuk de dieren te zien, maar ik hoef ze niet in mijn buurt. Door de GGD ben ik wel een beetje bang voor rabiës geworden (behalve als het om katten gaat natuurlijk). 

 

*Edit: Ik heb recent (2020) iemand gesproken die in het  Monkey Forest door een aap in zijn hoofd is gebeten en naar het ziekenhuis kon voor een injectie.

  

Monkey Forest is niet zomaar een toeristenplekje in Ubud, maar door hier naartoe te gaan en de entree prijs te betalen, steun je de lokale bevolking. Daarnaast draag je bij aan het onderzoek naar de aapjes en natuurlijk het beschermen van het gebied waar zij wonen. 

 

www.monkeyforestubud.com 

 

Het bos zit echt vol apen en je hoeft geen moeite te doen om ze te spotten. Het meeste wat ik zie is toch dat ze toeristen lastig vallen. Of eigenlijk dat de toeristen de dieren uitlokken. Ze hebben tassen bij zich die ze continu open en dicht doen, waardoor de apen in de verleiding komen en willen weten of je eten in je tas hebt. Ook stoppen ze dingen los in hun broekzak, dit is ook weer een trigger waarvoor je overal gewaarschuwd wordt. Vervolgens gaan de mensen achter de dieren aan, als ze hun spullen kwijt zijn. Dit maakt ze ook nog eens agressief. 

 

Ik vind het vervelend om te zien en heb het na twintig minuten wel gehad. Het is leuk om even geweest te zijn, vooral de kleine aapjes zijn enorm schattig.


0 Berichten

Eka of Tu Eka?

We hadden een super tof verblijf geregeld in Ubud, op Bali. Echter toen we daar aankwamen was het echt niet zoals het op de foto's leek. Het was vies, de schimmel zat door de hele kamer en had de deur en meubels aangevreten. Ook achter het hoofdeinde van het bed zat het vol schimmel. Daarnaast hadden we een kamer in een oude tempel geboekt, maar zaten Gijs en ik ergens achteraf in een soort hol verstopt, terwijl de andere twee van ons gezelschap wel in de beloofde kamer zaten. Dit was niet veel beter, het zat helemaal vol met rupsen en schimmel. 

 

We besloten al snel dat we hier niet konden blijven en hebben elders een kamer geregeld. De eigenaar was hier niet blij mee. We boden aan in ieder geval de eerste nacht te vergoeden, maar hij maakte hier het dubbele van. We voelde ons best schuldig, dus hebben we het neergelegd. 

 

Een aantal dagen later, toen we allang vertrokken waren uit Bali, kreeg ik een mail. De man heeft gezegd dat hij tot middernacht op ons heeft gewacht, maar dat we niet op zijn komen dagen en dat hij hier voor een vergoeding wilde hebben. Ik was woest. Ik heb een mail terug gestuurd naar Booking.com, waarin ik alles heb uitgelegd. Ze kunnen ook zien dat we verder alle boekingen zijn nagekomen en heb hen de contactgegevens van ons tweede verblijf gegeven. Hiermee was het in orde. 

 

Serieus drie jaar later ben ik er eindelijk achter gekomen wat het probleem is geweest. Ik weet niet hoe, maar de taxi chauffeur heeft ons bij een ander verblijf afgezet. De man deed net of we echt bij hem geboekt hadden, maar dit was TU Eka's Homestay en onze boeking was voor Eka's Homestay, een paar straten verderop. Het is bizar, want we hebben de taxi chauffeur het juiste adres gegeven, maar misschien had hij een dealtje met de man. 

 

Achteraf vind ik het wel heel sneu voor de eigenaar van Eka's, want die had dus inderdaad gelijk met zijn mail dat we niet op zijn komen dagen en hij heeft dus echt tot middernacht op ons zitten wachten... 

 

Op de foto hieronder zie je een klein beetje van de zwarte schimmelvlekken, maar in onze kamer was het nog veel erger, de deur viel uit elkaar en het raam kon door de aanslag niet meer dicht...

0 Berichten

Arak

Vlak voordat wij in 2013 naar Bali gingen, verschenen er diverse berichten in het nieuws over Arak/Arrack. Dit is een typisch Aziatisch (zuid en zuid-oost Azië) drankje, maar wat nog al voor dramatische situaties kan zorgen. Meerdere toeristen waren overleden na een avondje drinken. Er is namelijk behoorlijk wat 'moonshine' in omloop, wat gewoon levensgevaarlijk is. Op Bali zelf zijn wij dan ook bij de Arak weg gebleven, maar voor ons vertrek van het eiland hebben we toch een flesje meegenomen. Meer omdat ik het flesje zo leuk vond, dan om het te drinken, maar natuurlijk hebben we het uiteindelijk thuis voorzichtig opgedronken. 

 

De gemiddelde Arak bevat ongeveer 33.5% alcohol, maar de bekendere Batavia Arrack bevat een hoger percentage. Arak wordt van suikerriet, graan, rijst of kokosnootbloem gemaakt. Dit ligt aan de plek van herkomst. 

 

Met de Batavia Arrack (die ik maar eens moet gaan halen), worden verschillende cocktails gemaakt: 

- The Original Dirty Liver

- Hemingway Stripper Pole 

- Arrack Attack

- Shattered Glasses

 

De namen vind ik in ieder geval leuk, nu nog proeven hoe het smaakt. De Arak die wij hebben meegenomen was eerlijk gezegd gewoon smerig en smaakte volgens Gijs naar parfum.. Er moest in ieder geval flink gemixt worden voor het weg te krijgen was. Maar weggooien is natuurlijk ook zonde... 

0 Berichten