Aangezien we zo vroeg al de tent zijn ingekropen ben ik weer vroeg wakker. Vannacht heeft het hard geregend en keiharde onweer trok over ons heen. Ik lijk me gelukkig eindelijk wat beter te voelen en ik heb zin om Gijs Terschelling te laten zien. Onze camping voelt op dit moment echt nog als een festival locatie. De toiletgebouwen zijn ranzig en als ik aan het douchen ben hoor ik iemand braken. Of die is ook bij het gore restaurant op Vlieland geweest, of iemand heeft moeite met het verwerken van de liters bier van Oerol. 

We pakken de fiets naar Midsland (ik vind dit echt een plaatsnaam die past in een fantasieverhaal). Bij de kerk parkeren we en banen ons een weg door de Oerol-drukte. We doen rustig aan, want met vlagen voel ik me toch weer beroerd. Het is een schattig dorpje met oude huisjes in het hart van het eiland. Ze spreken hier een ander dialect dan op de rest van het eiland, namelijk Meslânzers oftewel Midslands. 

Je hebt er leuke winkeltjes en gezellige restaurantjes. Ik had graag bij Pura Vida willen eten, maar die is helemaal vol en na Oerol zijn ze gesloten om bij te komen van het gefeest. Bij de Koffiepot gaan we weer zitten, ik had natuurlijk meer dan 24 uur niet gegeten en wil mezelf helemaal vol proppen vandaag. Na een uitsmijter en een cappuccino zit ik zo vol dat ik er helemaal naar van word. Zucht, echt intense haat voor "Plezant" op Vlieland! 

We lopen nog even een stuk door het pittoreske "hoofdstraatje" van Midsland en besluiten dan om naar West-Terschelling te fietsen. 

Daar lopen we wat rond en bekijken bijzondere Oerol-voorstellingen (Oer-rollend over de grond rond vuurtoren Brandaris met blinddoeken om). Ik blijf me af en aan beroerd voelen. We besluiten wat eten en drinken in te slaan en terug naar de tent te gaan om daar te eten. I

k probeer zo lang mogelijk wakker te blijven, maar ik ben echt zo gaar. Pissig duik ik weer aardig vroeg mijn slaapzakje in en hoop dat ik morgen dan echt helemaal de oude ben. Ik had zo uitgekeken om weer op Terschelling te zijn en dan verpest 1 gore vreettent om Ameland gewoon alles. 

Holy shit... wat een nacht heb ik gehad zeg. Gijs was ook de hele nacht beroerd, maar die voelt zich inmiddels weer een stuk beter. Ik ben nog steeds aan het vergaan op het veldje voor de tent. Wanhopig probeer ik wat te slapen. Eigenlijk zouden we rond half elf de overtocht met de waddenveer naar Terschelling moeten hebben, maar die heb ik heel wijs vannacht al opgeschoven naar de avond. Nu vertrekken we om 19:00 uur. Hopelijk voel ik me dan wat beter. 

Gijs pakt de tent in. De tijd om uit te checken is hier 11 uur, maar dat lukt niet. Pas rond 1 uur rijden we weg van de camping. En het gaat moeizaam. Ik heb nog steeds last van mijn maag en ontzettend moe. Ik heb nog gekeken of ik ergens een hotelkamer kon regelen, maar helaas zat alles vol. Zelfs geen B&B of bungalow meer te krijgen. Ik kan wel janken, maar dat doe ik niet. Nee wat ik wel doe is slapen op de dijk...ik weet gewoon niet wat ik anders moet doen. Net als ik me wat beter voel begint het ineens keihard te regenen. Ik geloof dat mijn karmapunten op zijn... 

Doorweekt gaan we bij het poffertjeshuis De Lickebaert naar binnen.  Uiteraard steek ik eerst mijn middelvinger op naar restaurant "Plezant", omdat ze me vergiftigd hebben. Ik heb ze nog gemaild en via Facebook een bericht gestuurd in de hoop dat ze erachter zouden komen wat ons zo ziek heeft gemaakt en niet opnieuw mensen ziek zouden worden, maar 0 reactie. 

Ik zit aan de thee, meer kan ik niet wegkrijgen en Gijs verorbert een pannekoek. Gelukkig duurt de bui niet lang, maar ik voel me erg zielig nu ik ook nog eens zeiknat ben. Rond 6 uur wandelen we naar de jachthaven. De boot zal bij restaurant Dining vertrekken, dus niet bij de "gewone" haven waar de grotere boten aankomen. Zag ik gelukkig net op tijd, anders stonden we mooi op de verkeerde locatie te wachten. 

Als we bij dat restaurant zijn zien we gelijk de waddentaxi Zeehond al klaar liggen. Het bootje is super klein! Echt heel tof om hiermee de overtocht te maken. De fietsen worden aan boord gehesen en ik duik iets tevredener in de fijne stoelen. Het is echt zo jammer dat ik beroerd was tijdens dit tochtje... Nu moet ik zeker nog een keer terug... 

Na korte overtocht staan we op de steiger in de haven van Terschelling. Eindelijk! Ik heb er echt naar uitgekeken om weer naar dit eiland te gaan en het aan Gijs te laten zien. In 2020 ben ik hier met een vriendin geweest (nog steeds niet over geblogd nee) en ben echt een fan geworden. 

Alleen is op dit moment Oerol nog bezig. Had ik al gezegd dat plannen niet mijn sterkste kant is? Het lijkt me best een leuk festival hoor, maar als je het koud hebt, beroerd bent en gewoon wil huilen in je tentje dan is het niet zo fijn om hier midden in te belanden. 

Zo snel als we kunnen (en dat is niet snel want allemaal mokkende Oerollers halen me in) fietsen we naar camping De Kooi, vlakbij Midsland. Prima camping hoor, maar ik mis nu wel gelijk zijn rustige voorganger. De camping is nu gewoon een festivalcamping, compleet met krijsende/zingende vrouwen en te veel mensen voor het aantal toiletten.

Gijs hijst de tent weer omhoog en ik denk dat ik om 20:45 al knock out ben. Wat een rotdag. Ik had amper geslapen en de hele dag niets meer kunnen eten. Ik vind het nog steeds ontzettend aso dat "Plezant" nooit meer iets van zich heeft laten horen. Ik hou er echt niet van om slechte reviews te geven, maar hier kan ik gewoon niet onder uit. Plezant is gewoon kut!

We starten deze ochtend lekker rustig, ontbijtje bij de tent, lekker bakkie koffie, wat lezen en schrijven met het losse toetsenbordje dat ik heb meegenomen (ideaal!). Ineens horen we vliegtuigen en ik denk gelijk aan het oefenterrein dat hier niet ver vandaan is. Niet veel later horen we inderdaad ook echt knallen, dus ik denk dat we oorgetuige zijn geweest van een oefenbombardement! 

Aan het eind van de ochtend stappen we op de fiets naar 't Posthuys. Daar parkeren we de rijwielen en nemen de benenwagen. Gijs heeft een bijzondere wandelroute uitgezocht. Een route die we uiteindelijk helemaal niet kunnen vinden. Het zou een pad door de duinen moeten zijn. In het begin kom je nog wel een soort weggetje tegen, maar al snel verdwijnt deze onder het duingras, wat overigens niet erg prettig is voor je schenen om doorheen te waggelen. We duiken al snel de duinen weer af en kiezen voor het strand. Het voelt bijna of we hier alleen zijn. Heerlijk! In de verte zien we het oefenterrein liggen, met het geblokte controletorentje. 

We steken langs het oefenterrein over naar de andere kant van het eiland. Ondertussen is het echt flink warm aan het worden en ik zweet me rot. We moeten dwars door dichte bosjes met brandnetels en doornstruikjes. Gelukkig is het maar een klein stukje, maar het is wel een aparte route. 

Aan de andere kant van het eiland is het ook weer prachtig, een wat drassig landschap met veel verschillende soorten planten. Helaas ben ik geen botanicus en kan ik je niet vertellen wat we allemaal voorbij hebben zien komen, maar mooi is het wel. 

Uiteindelijk buigt de route weer af richting 't Posthuys en komen we langs een grote plas waar super veel vogels aan het chillen zijn. We zijn om een vogelbroedgebied heen gelopen en dit is duidelijk een van hun favoriete locaties om rond te hangen. Er loopt een super lange gang naar een uitkijkpost waar je als vogelaar helemaal los kunt gaan. 

Na de wandeling van 7,5 kilometer over het eiland duiken we het terras bij 't Posthuys op. Hier drinken we een biertje en eten we een patatje met cranberrysaus. Dat lijkt raar, maar is verrassend lekker! 

Als we een beetje zijn afgekoeld stappen we weer op de fiets naar het dorp. Het is onze laatste avond op Vlieland, morgen vertrekken we naar Terschelling en moeten we vroeg op. We drinken nog wat bij restaurant Zeezicht en gaan vervolgens een hapje eten bij Plezant. Ook hier is weer een probleem in de bediening, maar aan die trend zijn we inmiddels wel gewend. We eten een vega-burger en wat biertjes voor we het voor gezien houden. 

Helaas ging dat plan niet helemaal door. In eerste instantie komen we terug bij de fiets van Gijs en blijkt hij een lekke band te hebben. Natuurlijk hebben we het bandenplaksetje WEER niet bij ons. Ik spring op de fiets en race terug naar de camping om het op te halen. Als ik weer terug ben bij Gijs wil hij net zijn band gaan plakken als hij super misselijk wordt en ineens moet overgeven. Super sneu! Ondertussen ben ik ook misselijk, maar weet niet of dat door het kotsverhaal van Gijs komt of door het eten. 

Gijs plakt niet normaal snel zijn band en we scheuren terug naar de tent. Dan weet ik het zeker, dat eten was echt niet goed. De hele nacht gaan we om en om de tent uit om over te geven en ik slaap gewoon niet van de pijn in mijn maag. Wat een hel...

Het is weer een slome ochtend, blijkbaar is de Vlielandse ochtendmens vibe al weer uitgewerkt. Het is warm vandaag, al zo vroeg op de dag. We starten rustig met een cappuccino bij Zeezicht voordat we op de musea-tour gaan. 

We beginnen bij museum Noordwester, waar we stomgenoeg nog best naar moeten zoeken, zelfs in dit kleine dorpje. Binnen wordt je direct begroet door het geraamte van een potvis die in 2004 dood op het eiland is aangespoeld. Een aantal dagen later hing het al in het museum vertelt een medewerker. 

Er is hier zo vreselijk veel te zien, je kunt hier dagen doorbrengen. Je vindt hier de grootste zandcollectie ter wereld! Wie had dat gedacht? Wel wordt je goed in de gaten gehouden, er zijn veel ogen op je gericht. Dan wel van de verzameling opgezette dieren, maar toch. Vooral de zeehond geeft me de kriebels... Op de jutterszolder vindt je weer allemaal vondsten van de stranden. Deze zijn normaal gesproken in Juttersmuseum Het Reddingshuisje, maar deze is (tijdelijk) gesloten. Gelukkig kun hier genoeg schatten bekijken. 

Ook staat er een kapot raam waar je zo voorbij zou lopen. Dit is een raam van het controletorentje van het oefenterrein waar we gisteren langs zijn gereden met de Vliehors-expres. In 2013 is dit torentje per abuis beschoten door de luchtmacht tijdens één van de oefeningen die ze daar houden. Oeps... maar gelukkig raakte er niemand gewond.  

Wat ik ook nog geleerd heb in dit museum is dat er gewoon wilde katten hier op Vlieland wonen! Het zijn afstammelingen van de huiskat die door de jaren heen zijn verandert. Ze zijn groter, doordat alleen de sterkste katten overleven. Ze laten zich vrij weinig zien, maar er worden wel resten gevonden van de dieren. Jaja zijn we toch weer iets slimmer geworden vandaag!

Na dit bezoek lopen we even naar de vuurtoren met de naam Vuurduin. Wat is dat een schattig ding! Maar 16,8 meter hoog, maar doordat het hoog op de duin staat kan ie prima functioneren. Sinds 1909 pronkt het hier bovenop de duin, om schippers veilig op hun bestemming aan te laten komen. 

In de bloedhete middagzon beklimmen we de trappen naar boven. Net als op Texel hoef ik hier niet per se naar binnen, maar strooi ik aan de voet van het vuurtorentje weer wat as uit van mijn moedertje. As dumping nummer 2 is een feit! 

Bij eetcafé De Lutine gaan we even lunchen, best een chille plek! Wat ik nog niet wist is dat de Lutine een schip is dat in 1799 tussen Vlieland en Terschelling in is gezonden, met een lading goud aan boord. Hier gaan de wildste verhalen over rond en de Lutine zullen we nog veel vaker tegen gaan komen. 

Na de lunch is het tijd voor museum nummer 2: Tromp's Huys, vernoemd naar iemand die hier niet heeft gewoond en zelfs nog nooit op Vlieland is geweest. Het huisje waar het museum in zit is ook nog eens het oudste huisje van het eiland en dat voel je. De prachtige gekleurde vloertegels, kleine deurtjes, trappetjes en geschilderde wandtegeltjes, ik hou dr van. 

Op het moment dat wij in het museum komen is er een tentoonstelling geweid aan een belangrijkste oud-bewoonster van het huisje, Betzy Akersloot-Berg. Van oorsprong een Noorse, maar met de wind meegevoerd naar Vlieland, waar zij trouwde. Zij was een eigenzinnige zeeschilderes. De tentoonstelling wordt gehouden ter ere van haar honderdste sterfdag. 

Het museum is interessant, maar niet helemaal mijn ding (sorry). Ik ben gewoon niet zo van het staren naar dit soort schilderijen, het gaat me snel vervelen. Al vind ik het verhaal van de wat opstandige Betzy zelf wel heel erg interessant. Daarom vond ik het ook leuk om te lezen dat ze bijvoorbeeld een wagentje heeft laten bouwen om in te kunnen schilderen zonder last te hebben van de regen en dat haar dat gevraagd wordt of dat wel mag van haar man... 

Na ons flitsbezoek aan het museum drinken we nog een biertje in de dorpsstraat en eten die avond bij de camping. 

Eindelijk zijn we eens vroeg opgestaan! Dat doet Vlieland dus met je... We stappen op de fiets na een douche tussen de zwaluwen en kopen de supermarkt leeg. Tussen de geurige duinplantjes eten we op ons gemak ons ontbijt, heerlijk kneuterig. Het is hier echt prachtig, ik bedoel Texel heeft ook z'n charmes, maar dit is toch echt een ander verhaal. Het voelt hier authentieker, natuurlijker ofzo. 

Na het ontbijt fietsen we door naar het strand. Met zicht op Terschelling wandelen we tussen de scholeksters en meeuwen. Even uitwaaien in de zilte zeelucht op dit kleine eilandje. Bij Strandtent Oost strijken we even neer voor een biertje en luisteren naar de kibbelende rokers en niet-rokers over wie waar zou mogen zitten. Genieten dit! 

We fietsen verder door de Vlielandse wildernis, door de kleurige stuikjes met verscholen fazanten en her en der een wilde kamperfoelie. Dan een stuk door het aangelegde bos, waardoor het eiland geen zandplaat meer is, maar leefbaar geworden. 

Uiteindelijk belanden we toch weer op het strand, maar nu bij strandpaviljoen 't Badhuys. Op zich een leuke plek, maar iets te weinig personeel. We drinken wat Bries biertjes, dat hier op Vlieland speciaal voor 't Badhuys is gebrouwen, lekker fris. 

Dan vinden we het tijd om terug te gaan naar het dorp. Of eigenlijk naar de Dorpstraat, waar alle winkels en zo een beetje alle horeca zich bevinden. Het is een gezellig, pittoresk straatje. We hangen wat rond bij 't Praethuys tot het tijd is om te gaan eten. Vanavond eten we bij Puur een fijn restaurant met een goede menukaart voor vega-mensen zoals wij. Hier geldt ook weer hetzelfde als in zo een beetje alle andere plekken waar we komen, er is echt een personeelstekort. 

Buiten op het terras aan de dijk is het fijn zitten. Ik bestel de Jutterspizza, met zeewierkaas van Nils. Wat een aanrader is dat! Echt super lekker! Helaas neemt Gijs de pizza Vlieland Vega. Niet helaas voor hem, want hij vindt het heerlijk, maar helaas voor mij, want ik moet nu in de geitenkaaswalm vertoeven. Wat vind ik dat toch smerig... ik begrijp niet hoe iemand denkt dat dit eetbaar is.