Kutna Hora

We staan vandaag vroeg op, want we hebben voor de verandering eens een planning die dag. Terwijl onze huisgenoten nog liggen te slapen vertrekken wij naar Kutna Hora, een klein, voormalig mijnwerkersdorp een kleine anderhalf uur van Praag vandaan.

 

Op het Centraal Station drink ik mijn allereerste cappuccino OOIT en ik kan wel zeggen dat hiermee mijn echte koffie verslaving verder door is geëvalueerd!  We pakken de trein en Gijs valt al snel in slaap, wat ik inmiddels wel gewend ben. Het uitzicht is saai en ook ik moet mijn best doen om mijn ogen open te houden. Gelukkig blijf ik wakker en stappen we op het juiste station uit. We beginnen maar gewoon een kant op te lopen en blijken voor de verandering een goed richtingsgevoel te hebben. 

Het lijkt een doodnormaal kerkje in een doodstil stadje, alleen een paar toeristen bij de ingang verraden dat er iets anders mee aan de hand is. Ook wij gaan het kerkje in en kopen een kaartje bij de ingang, het is een soort strippenkaart waarmee je drie kerken in de stad kunt bezichtigen. Echter is dit kerkje toch wel hetgeen waarvoor we de trip gemaakt hebben.

  

Het is het Ossuarium van Sedlec, waar een half blinde en misschien een beetje doorgeslagen monnik het interieur van de kerk heeft versierd met de botten van zijn dorpsgenoten en voorvaderen. Heel bizar, ik was wel even ontsteld toen ik zag dat het echte botten waren. Ik weet ook niet wat ik dan verwacht had. De kroonluchter in het midden van de ruimte bevat alle botten van het menselijk lichaam. Het familiewapen dat is nagebouwd (serieus) is dat van de Schwarzenberg familie die in de Bohemen erg invloedrijk was. Ik heb hier het alarm nog af laten gaan door mijn arm door een gaas hek te steken bij een stapel schedels ( ik wilde alleen een foto maken, echt waar!). 

Meer botten

Even verderop staat de kerk van Sedlec (voluit: Maria-Tenhemelopneming en Johannes de Doperkerk), het is wel wat minder bizar en een stuk braver dan de kerk die we hiervoor hebben bezocht, maar ik vond het best een mooi exemplaar. Je kunt vrij rondlopen en de beelden en relieken (met schedel) bekijken. Wanneer je een wenteltrap beklimt naar een boven etage kom je oog in oog te staan met een gekruisigde en bloedende Jezus, ook hallo.

 

We zijn hier wel redelijk snel uitgekeken, het is natuurlijk minder spectaculair dan het ossuarium, en we gaan op zoek naar de volgende op de lijst. Deze kathedraal (St. Barbara kathedraal) staat op de UNESCO werelderfgoedlijst. Ik weet nooit helemaal wat ik hiervan moet vinden, maar het betekent natuurlijk wel dat er iets te zien is. Echter weten we natuurlijk te verdwalen, hier zijn Gijs en ik heel erg goed in! We struinen wat rond, maar belanden ineens aan de rand van het dorp, bij een prachtig groen dal. We willen een biertje drinken en ineens zien we de kerk even verderop. Wat een uitzicht!

  

Het is echt een hele mooie kathedraal  en het doet me een beetje aan de ingang van de Efteling denken, maar zou ook zo in een fantasie-film voor kunnen komen. De kerk heeft aan de buitenkant gave waterspuwers hangen en het is zeker de moeite waard om een rondje om het gevaarte heen te lopen. De binnenkant is redelijk donker, met hele mooie glas in lood ramen. Zeker de moeite waard!

Dwalend duo

We willen terug lopen naar het station, om de trein naar Praag te pakken, maar we verdwalen opnieuw, het is ongelooflijk. Uiteindelijk vinden we het spoor en lopen daar maar langs in de hoop dat we het station tegen komen. Ik ben er van overtuigd dat mijn richtingsgevoel wel wat verbeterd is in de loop van de tijd (al verdwaal ik nog steeds). Gelukkig komen we inderdaad bij het station uit en niet veel later zitten we weer in de trein. We maken het niet laat, het is onze laatste nacht en we moeten de volgende ochtend vroeg het huisje al uit. Wat een rotgevoel!

0 Berichten