Wad'n hel...

Dag 8 zaterdag 18 juni 2022 - Vlieland > Terschelling -

Holy shit... wat een nacht heb ik gehad zeg. Gijs was ook de hele nacht beroerd, maar die voelt zich inmiddels weer een stuk beter. Ik ben nog steeds aan het vergaan op het veldje voor de tent. Wanhopig probeer ik wat te slapen. Eigenlijk zouden we rond half elf de overtocht met de waddenveer naar Terschelling moeten hebben, maar die heb ik heel wijs vannacht al opgeschoven naar de avond. Nu vertrekken we om 19:00 uur. Hopelijk voel ik me dan wat beter. 

 

Gijs pakt de tent in. De tijd om uit te checken is hier 11 uur, maar dat lukt niet. Pas rond 1 uur rijden we weg van de camping. En het gaat moeizaam. Ik heb nog steeds last van mijn maag en ontzettend moe. Ik heb nog gekeken of ik ergens een hotelkamer kon regelen, maar helaas zat alles vol. Zelfs geen B&B of bungalow meer te krijgen. Ik kan wel janken, maar dat doe ik niet. Nee wat ik wel doe is slapen op de dijk...ik weet gewoon niet wat ik anders moet doen. Net als ik me wat beter voel begint het ineens keihard te regenen. Ik geloof dat mijn karmapunten op zijn... 

Doorweekt gaan we bij het poffertjeshuis De Lickebaert naar binnen.  Uiteraard steek ik eerst mijn middelvinger op naar restaurant "Plezant", omdat ze me vergiftigd hebben. Ik heb ze nog gemaild en via Facebook een bericht gestuurd in de hoop dat ze erachter zouden komen wat ons zo ziek heeft gemaakt en niet opnieuw mensen ziek zouden worden, maar 0 reactie. 

 

Ik zit aan de thee, meer kan ik niet wegkrijgen en Gijs verorbert een pannekoek. Gelukkig duurt de bui niet lang, maar ik voel me erg zielig nu ik ook nog eens zeiknat ben. Rond 6 uur wandelen we naar de jachthaven. De boot zal bij restaurant Dining vertrekken, dus niet bij de "gewone" haven waar de grotere boten aankomen. Zag ik gelukkig net op tijd, anders stonden we mooi op de verkeerde locatie te wachten. 

Als we bij dat restaurant zijn zien we gelijk de waddentaxi Zeehond al klaar liggen. Het bootje is super klein! Echt heel tof om hiermee de overtocht te maken. De fietsen worden aan boord gehesen en ik duik iets tevredener in de fijne stoelen. Het is echt zo jammer dat ik beroerd was tijdens dit tochtje... Nu moet ik zeker nog een keer terug... 

 

Na korte overtocht staan we op de steiger in de haven van Terschelling. Eindelijk! Ik heb er echt naar uitgekeken om weer naar dit eiland te gaan en het aan Gijs te laten zien. In 2020 ben ik hier met een vriendin geweest (nog steeds niet over geblogd nee) en ben echt een fan geworden. 

 

Alleen is op dit moment Oerol nog bezig. Had ik al gezegd dat plannen niet mijn sterkste kant is? Het lijkt me best een leuk festival hoor, maar als je het koud hebt, beroerd bent en gewoon wil huilen in je tentje dan is het niet zo fijn om hier midden in te belanden. 

Zo snel als we kunnen (en dat is niet snel want allemaal mokkende Oerollers halen me in) fietsen we naar camping De Kooi, vlakbij Midsland. Prima camping hoor, maar ik mis nu wel gelijk zijn rustige voorganger. De camping is nu gewoon een festivalcamping, compleet met krijsende/zingende vrouwen en te veel mensen voor het aantal toiletten.

 

Gijs hijst de tent weer omhoog en ik denk dat ik om 20:45 al knock out ben. Wat een rotdag. Ik had amper geslapen en de hele dag niets meer kunnen eten. Ik vind het nog steeds ontzettend aso dat "Plezant" nooit meer iets van zich heeft laten horen. Ik hou er echt niet van om slechte reviews te geven, maar hier kan ik gewoon niet onder uit. Plezant is gewoon kut!

0 Berichten

Wad'n wandeling

Dag 7 vrijdag 17 juni 2022 - Vlieland - 

We starten deze ochtend lekker rustig, ontbijtje bij de tent, lekker bakkie koffie, wat lezen en schrijven met het losse toetsenbordje dat ik heb meegenomen (ideaal!). Ineens horen we vliegtuigen en ik denk gelijk aan het oefenterrein dat hier niet ver vandaan is. Niet veel later horen we inderdaad ook echt knallen, dus ik denk dat we oorgetuige zijn geweest van een oefenbombardement! 

 

Aan het eind van de ochtend stappen we op de fiets naar 't Posthuys. Daar parkeren we de rijwielen en nemen de benenwagen. Gijs heeft een bijzondere wandelroute uitgezocht. Een route die we uiteindelijk helemaal niet kunnen vinden. Het zou een pad door de duinen moeten zijn. In het begin kom je nog wel een soort weggetje tegen, maar al snel verdwijnt deze onder het duingras, wat overigens niet erg prettig is voor je schenen om doorheen te waggelen. We duiken al snel de duinen weer af en kiezen voor het strand. Het voelt bijna of we hier alleen zijn. Heerlijk! In de verte zien we het oefenterrein liggen, met het geblokte controletorentje. 

We steken langs het oefenterrein over naar de andere kant van het eiland. Ondertussen is het echt flink warm aan het worden en ik zweet me rot. We moeten dwars door dichte bosjes met brandnetels en doornstruikjes. Gelukkig is het maar een klein stukje, maar het is wel een aparte route. 

 

Aan de andere kant van het eiland is het ook weer prachtig, een wat drassig landschap met veel verschillende soorten planten. Helaas ben ik geen botanicus en kan ik je niet vertellen wat we allemaal voorbij hebben zien komen, maar mooi is het wel. 

 

Uiteindelijk buigt de route weer af richting 't Posthuys en komen we langs een grote plas waar super veel vogels aan het chillen zijn. We zijn om een vogelbroedgebied heen gelopen en dit is duidelijk een van hun favoriete locaties om rond te hangen. Er loopt een super lange gang naar een uitkijkpost waar je als vogelaar helemaal los kunt gaan. 

Na de wandeling van 7,5 kilometer over het eiland duiken we het terras bij 't Posthuys op. Hier drinken we een biertje en eten we een patatje met cranberrysaus. Dat lijkt raar, maar is verrassend lekker! 

 

Als we een beetje zijn afgekoeld stappen we weer op de fiets naar het dorp. Het is onze laatste avond op Vlieland, morgen vertrekken we naar Terschelling en moeten we vroeg op. We drinken nog wat bij restaurant Zeezicht en gaan vervolgens een hapje eten bij Plezant. Ook hier is weer een probleem in de bediening, maar aan die trend zijn we inmiddels wel gewend. We eten een vega-burger en wat biertjes voor we het voor gezien houden. 

 

Helaas ging dat plan niet helemaal door. In eerste instantie komen we terug bij de fiets van Gijs en blijkt hij een lekke band te hebben. Natuurlijk hebben we het bandenplaksetje WEER niet bij ons. Ik spring op de fiets en race terug naar de camping om het op te halen. Als ik weer terug ben bij Gijs wil hij net zijn band gaan plakken als hij super misselijk wordt en ineens moet overgeven. Super sneu! Ondertussen ben ik ook misselijk, maar weet niet of dat door het kotsverhaal van Gijs komt of door het eten. 

 

Gijs plakt niet normaal snel zijn band en we scheuren terug naar de tent. Dan weet ik het zeker, dat eten was echt niet goed. De hele nacht gaan we om en om de tent uit om over te geven en ik slaap gewoon niet van de pijn in mijn maag. Wat een hel...

0 Berichten

Wad'n kunst...

Dag 6 donderdag 16 juni 2022 - Vlieland -

Het is weer een slome ochtend, blijkbaar is de Vlielandse ochtendmens vibe al weer uitgewerkt. Het is warm vandaag, al zo vroeg op de dag. We starten rustig met een cappuccino bij Zeezicht voordat we op de musea-tour gaan. 

 

We beginnen bij museum Noordwester, waar we stomgenoeg nog best naar moeten zoeken, zelfs in dit kleine dorpje. Binnen wordt je direct begroet door het geraamte van een potvis die in 2004 dood op het eiland is aangespoeld. Een aantal dagen later hing het al in het museum vertelt een medewerker. 

 

Er is hier zo vreselijk veel te zien, je kunt hier dagen doorbrengen. Je vindt hier de grootste zandcollectie ter wereld! Wie had dat gedacht? Wel wordt je goed in de gaten gehouden, er zijn veel ogen op je gericht. Dan wel van de verzameling opgezette dieren, maar toch. Vooral de zeehond geeft me de kriebels... Op de jutterszolder vindt je weer allemaal vondsten van de stranden. Deze zijn normaal gesproken in Juttersmuseum Het Reddingshuisje, maar deze is (tijdelijk) gesloten. Gelukkig kun hier genoeg schatten bekijken. 

 

Ook staat er een kapot raam waar je zo voorbij zou lopen. Dit is een raam van het controletorentje van het oefenterrein waar we gisteren langs zijn gereden met de Vliehors-expres. In 2013 is dit torentje per abuis beschoten door de luchtmacht tijdens één van de oefeningen die ze daar houden. Oeps... maar gelukkig raakte er niemand gewond.  

 

Wat ik ook nog geleerd heb in dit museum is dat er gewoon wilde katten hier op Vlieland wonen! Het zijn afstammelingen van de huiskat die door de jaren heen zijn verandert. Ze zijn groter, doordat alleen de sterkste katten overleven. Ze laten zich vrij weinig zien, maar er worden wel resten gevonden van de dieren. Jaja zijn we toch weer iets slimmer geworden vandaag!

 

 

Na dit bezoek lopen we even naar de vuurtoren met de naam Vuurduin. Wat is dat een schattig ding! Maar 16,8 meter hoog, maar doordat het hoog op de duin staat kan ie prima functioneren. Sinds 1909 pronkt het hier bovenop de duin, om schippers veilig op hun bestemming aan te laten komen. 

 

In de bloedhete middagzon beklimmen we de trappen naar boven. Net als op Texel hoef ik hier niet per se naar binnen, maar strooi ik aan de voet van het vuurtorentje weer wat as uit van mijn moedertje. As dumping nummer 2 is een feit! 

 

Bij eetcafé De Lutine gaan we even lunchen, best een chille plek! Wat ik nog niet wist is dat de Lutine een schip is dat in 1799 tussen Vlieland en Terschelling in is gezonden, met een lading goud aan boord. Hier gaan de wildste verhalen over rond en de Lutine zullen we nog veel vaker tegen gaan komen. 

 

Na de lunch is het tijd voor museum nummer 2: Tromp's Huys, vernoemd naar iemand die hier niet heeft gewoond en zelfs nog nooit op Vlieland is geweest. Het huisje waar het museum in zit is ook nog eens het oudste huisje van het eiland en dat voel je. De prachtige gekleurde vloertegels, kleine deurtjes, trappetjes en geschilderde wandtegeltjes, ik hou dr van. 

Op het moment dat wij in het museum komen is er een tentoonstelling geweid aan een belangrijkste oud-bewoonster van het huisje, Betzy Akersloot-Berg. Van oorsprong een Noorse, maar met de wind meegevoerd naar Vlieland, waar zij trouwde. Zij was een eigenzinnige zeeschilderes. De tentoonstelling wordt gehouden ter ere van haar honderdste sterfdag. 

 

Het museum is interessant, maar niet helemaal mijn ding (sorry). Ik ben gewoon niet zo van het staren naar dit soort schilderijen, het gaat me snel vervelen. Al vind ik het verhaal van de wat opstandige Betzy zelf wel heel erg interessant. Daarom vond ik het ook leuk om te lezen dat ze bijvoorbeeld een wagentje heeft laten bouwen om in te kunnen schilderen zonder last te hebben van de regen en dat haar dat gevraagd wordt of dat wel mag van haar man... 

 

Na ons flitsbezoek aan het museum drinken we nog een biertje in de dorpsstraat en eten die avond bij de camping. 

0 Berichten

Wad'n rust...

Eindelijk zijn we eens vroeg opgestaan! Dat doet Vlieland dus met je... We stappen op de fiets na een douche tussen de zwaluwen en kopen de supermarkt leeg. Tussen de geurige duinplantjes eten we op ons gemak ons ontbijt, heerlijk kneuterig. Het is hier echt prachtig, ik bedoel Texel heeft ook z'n charmes, maar dit is toch echt een ander verhaal. Het voelt hier authentieker, natuurlijker ofzo. 

 

Na het ontbijt fietsen we door naar het strand. Met zicht op Terschelling wandelen we tussen de scholeksters en meeuwen. Even uitwaaien in de zilte zeelucht op dit kleine eilandje. Bij Strandtent Oost strijken we even neer voor een biertje en luisteren naar de kibbelende rokers en niet-rokers over wie waar zou mogen zitten. Genieten dit! 

 

We fietsen verder door de Vlielandse wildernis, door de kleurige stuikjes met verscholen fazanten en her en der een wilde kamperfoelie. Dan een stuk door het aangelegde bos, waardoor het eiland geen zandplaat meer is, maar leefbaar geworden. 

Uiteindelijk belanden we toch weer op het strand, maar nu bij strandpaviljoen 't Badhuys. Op zich een leuke plek, maar iets te weinig personeel. We drinken wat Bries biertjes, dat hier op Vlieland speciaal voor 't Badhuys is gebrouwen, lekker fris. 

 

Dan vinden we het tijd om terug te gaan naar het dorp. Of eigenlijk naar de Dorpstraat, waar alle winkels en zo een beetje alle horeca zich bevinden. Het is een gezellig, pittoresk straatje. We hangen wat rond bij 't Praethuys tot het tijd is om te gaan eten. Vanavond eten we bij Puur een fijn restaurant met een goede menukaart voor vega-mensen zoals wij. Hier geldt ook weer hetzelfde als in zo een beetje alle andere plekken waar we komen, er is echt een personeelstekort. 

 

Buiten op het terras aan de dijk is het fijn zitten. Ik bestel de Jutterspizza, met zeewierkaas van Nils. Wat een aanrader is dat! Echt super lekker! Helaas neemt Gijs de pizza Vlieland Vega. Niet helaas voor hem, want hij vindt het heerlijk, maar helaas voor mij, want ik moet nu in de geitenkaaswalm vertoeven. Wat vind ik dat toch smerig... ik begrijp niet hoe iemand denkt dat dit eetbaar is. 

Aangezien hier 's avonds niet veel te doen is gaan we al vroeg terug naar de camping. Hier lezen we wat, drinken biertjes en als de muggen verschijnen duiken we de tent in. 

0 Berichten

Wad'n avontuur!

Dag 4 dinsdag 14 juni 2022 - Texel > Vlieland - 

Het is vandaag verhuisdag! We gaan Texel verlaten en voor het eerst naar het Vlieland, ik ben heel benieuwd om dit voor mij onbekende eiland te gaan bewonderen. Verrassend genoeg zijn we weer aan de late kant. We pakken de boel in en vragen bij de receptie of we onze troep daar even mogen stallen. Geen probleem, dus dat is mooi! 

 

We gaan voor een cappuccino naar Beach Club Texel om even rustig wakker te worden en lopen daarna een stuk over het strand. Dan vinden we het tijd om de huurfietsen terug te brengen en mijn gerepareerde stalen ros weer op te halen. Wat ben ik blij met mijn eigen fiets! Ik heb nog steeds last van mijn knieën van het huurbarrel...

 

Bij de camping gooien we al onze tassen weer op de fietsen en gaan onderweg naar De Cocksdorp, maar nemen wel even een andere route dan naar de vuurtoren eergisteren. 

Na een korte lunchpauze vlak voor Cocksdorp fietsen we over een super mooi stukje aan de noordkant van het eiland. Zie het filmpje hierboven.

 

We komen aan bij de Noorman, hiervandaan vertrekken we met de waddenveer "De Vriendschap" aan het eind van de middag naar Vlieland. Maar zo ver is het nog niet... we hebben nog wel even. We lopen naar strandtent Kaap Noord om daar wat te gaan drinken. We blijken niet de enige met dat idee. Er staat serieus een rij voor de ingang naar het terras. We draaien abrupt weer om en gaan terug om bij de Noorman te wachten. 

 

We zien steeds meer mensen aankomen en iedereen wordt enthousiast en vriendelijk ontvangen. Heel leuk om te zien hoeveel plezier de mensen die hier werken hebben. Deze boot voert trouwens ook dagtochtjes uit. Ze varen 's ochtends mensen naar Vlieland en halen die 's avonds weer op. Ook kun je zeehondentochten boeken. Alleen aan het eind van de middag kun je een enkeltje Vlieland met fiets boeken, dan gaan ze de dagjesmensen weer ophalen. 

 

Om kwart voor vijf kunnen we aan boord. En dan wel via het meest fotogenieke (ik gebruik dit woord echt te vaak) steigertje van de Waddeneilanden. Instagramwaardig... 

 

Nee het is echt een mooi ding, wel wat smal als je er met je fietsen en daarop de bagage naar de boot wilt lopen, maar ik heb het overleeft. Zonder brokken te maken! Eenmaal aan boord genieten we nog even van het uitzicht als de laatste passagiers komen aanhobbelen. Om 17:15 uur vertrekken we. Het is een prachtig stuk varen, eerst langs de kust van Texel, met op de noordpunt nog even de Eierland vuurtoren.

 

Dan varen we door het zeegat tussen de twee eilanden. Daar spotten we nog even een zeehond, wat wil je nog meer? Nou een Skuumkoppe zou er wel ingaan! En uiteraard wordt in deze behoefte voorzien. Dus neem losgeld mee als je deze overtocht gaat maken, ik denk dat dit het beste uitzicht is om dit biertje bij te drinken! 

Met een dreun worden we het strand op gevaren, zo dicht mogelijk bij de kust om maar met droge voeten uit te kunnen stappen. In de verte zien we de Vliehors-expres al aankomen. Het gele gevaarte komt ons ophalen uit de Sahara van het noorden, zoals ze deze zandvlakte van 20 vierkante kilometer ook wel noemen. Het is bizar om te zien, alsof je ineens in een woestijn terecht bent gekomen... 

 

De Vliehors-expres zit in bij het ticket dat we gekocht hebben voor de overtocht. Maar later kwam ik erachter dat zij ook verschillende andere tochten aanbieden, zoals een avond theater bij één van de drenkelingenhuisjes die hier te vinden zijn. Maar goed, daarvoor is de truck nu niet hier. Nu worden hier de dagjesmensen opgepikt en wij gedropt. 

 

Van De Vriendschap afkomen is nog een flinke onderneming. Ik moet met de loodzware fiets een steile stalen helling beklimmen, heftig, maar met wat hulp van de medepassagiers lukt het en ook nog eens met droge voeten. Als ook Gijs veilig op Vlieland is geland spot hij het gedicht dat door grote wielen van de Vliehors-expres in het zand achtergelaten worden. Super tof! Het gedicht is 7 meter lang en overal op de stranden kom je het tegen. 

In de truck worden de banken die er normaal in staan aan de kant geschoven om plaats te maken voor de tig fietsen die we hebben meegenomen van Texel. Uiteindelijk zitten we opgepropt tussen alle rijwielen in de wagen, sommige mensen moeten staan aan de achterkant. We krijgen nog een korte intro van weer iemand die veel plezier lijkt te hebben in hetgeen wat ie doet. Heerlijk! 

 

Dan crossen we in het gele gevaarte de woestijn door. Het heeft echt iets bizars. Misschien ook omdat dit ooit gewoon West-Vlieland is geweest, een tweede dorp op het eiland dat in een storm is weggevaagd van de kaart. Tegenwoordig wordt de vlakte gebruikt door luchtmachten om te oefenen met het droppen van bommen.

 

Dan is het tijd om de duinen over te gaan. De bestuurder had ons gewaarschuwd dat de fietsen dan nog wel eens hebben om terug te willen keren naar Texel. Wat angstvallig houden we alles in bedwang, maar het valt 100% mee. We zijn zo de duin over en stoppen bij het Posthuys. Aangezien wij als eerste in de wagen zaten, kunnen we er nu pas als laatste uit. Snel fietsen we naar onze camping voor de komende dagen: De Lange Paal

Wanneer we aankomen bij de camping moeten we inchecken via een automaat. Nog nooit gezien, maar super handig! Het is echt een fantastische camping, precies wat we wilden. Het is er heerlijk rustig. Het toiletgebouw (en eigenlijk alles op de camping) wordt bewoond door zwaluwen. Ze zoeven je om de oren in de open "tunnel" van het gebouw. Langs de randen zitten de nestjes met daarin krijsende kleintjes. Zo ga je van een kuil in de duinen naar een plek waar je staat af te wassen tussen de zwaluwen. 

 

Snel gooien we de tent neer en fietsen door naar Oost-Vlieland. We rammelen ondertussen. We fietsen over de dijk naar restaurant Zeezicht. Na een broodplankje gaan we allebei voor de curry met lokale producten. Het idee is leuk, maar er had wel wat meer smaak aan mogen zitten. Na het eten sluiten we de dag af met een biertje van Fortuna Vlieland bij 't Praethuys. Mijn eerste indruk van Vlieland is een goede, ik vond de reis er naartoe veel leuker dan verwacht. De natuur lijkt hier op nummer 1 te staan, ook door het feit dat hier geen auto's van buiten het eiland komen. Ik moet wel wennen aan deze rust, dan met name de rust in de avond. Rond een uurtje of 10 is alles gewoon uitgestorven... 

0 Berichten

Aankondiging Tv-tas Tour

Dames, heren en alles daartussen... Met gepaste trots presenteer ik onze Tv-tas Tour. Een kampeertocht over de Nederlandse Waddeneilanden (Texel Vlieland Terschelling Ameland Schiermonnikoog = Tv-tas) op onze versnellingsloze stadsfietsen. Iets wat al een aantal jaren op mijn reisbucketlist staat, maar altijd aan de kant geschoven werd door verdere en langere trips. Aan het begin van dit jaar hebben we er toch voor gekozen om niet naar het buitenland te gaan, bang dat we weer in een lockdown zouden komen en opnieuw ons geld kwijt zouden zijn. Dan maar voor de veiligere optie. 

Om heel eerlijk te zijn vond ik het best spannend. Vooral het kampeer gedeelte, want echt kamperen heb ik vanaf mijn 14e niet gedaan (festivalletjes tellen niet mee). Er moest dan ook het nodige aangeschaft worden. Gijs zijn slaapzak stamt nog uit de jaren '70.  En dat is geen sneer, het is echt een geel ding met bruin/oranje bloemen. Lekker retro, maar niet praktisch. Bij een inspectie bleken de matjes uit datzelfde era helaas beschimmeld door een ongemerkt vochtprobleem op onze benedenverdieping. Daar moesten ook plaatsvervangers voor komen. Het elke dag uit eten gaan in Nederland is niet te doen, daarvoor is onze portemonnee lang niet dik genoeg. We besloten om dit af te wisselen met koken bij de tent, maar daar heb je natuurlijk ook attributen voor nodig.  Ons boodschappenlijst begon al aardig lang te worden. 

In eerste instantie was het plan om fietsen te gaan huren op de eilanden, maar ik schrok nogal van de prijskaartjes die daar aan hangen. Ik besloot uit te zoeken wat duurder is, je eigen fiets meenemen of de huurfietsen op het eiland. Dat was vrij snel duidelijk, het meenemen van je eigen fiets in de trein of op de boten was niet te vergelijken met de prijzen voor het huren van fietsen. Plus dat je met het huren van fietsen ook weer 'gaten' krijgt tussen je de dag dat je moet verplaatsen naar het volgende eiland en daar komen ook weer kosten bij kijken. Kort gezegd: Eigen fietsen it is! 

 

Waar ik even geen rekening mee had gehouden is het feit dat Gijs zijn fiets nogal een barrel aan het worden is. De ijzeren veren steken uit het zadel en de handvaten schieten constant van het stuur af. Hier moesten we dus ook het één en ander aan doen. 

Het boodschappenlijstje zag er aan het eind van het verhaal zo uit: 

- 2 slaapmatjes 

- 1 slaapzak 

- kooksetje 

- lampje 

- fietstassen 

- gasbrander

- koffiefilterhouder 

- zadel 

- handvaten fiets 

Je zou denken een reis in Nederland, dat is lekker makkelijk, maar niets is minder waar. Ik denk dat ik hier qua planning net zoveel tijd en moeite in heb zitten dan bijvoorbeeld de Filipijnen of Myanmar. Want hoe kom je van het ene eiland naar het andere? We wilden uiteraard zo veel mogelijk directe verbindingen in plaats van elke keer terug naar het vaste land. Het is gelukt om van Texel naar Vlieland en van Vlieland naar Terschelling te 'eilandhoppen'. Hierop moesten we onze planning ook weer aanpassen omdat deze boten niet iedere dag varen. Heel wat heen en weer geschuif dus. 

 

De boten tussen de laatste eilanden gaan helaas alleen in het hoogseizoen, ik weet niet of dit met drukte te maken heeft of misschien wel met het de stand van het water, maar wij zitten nog voor het hoogseizoen en moeten dus terug naar de wal om onze reis te vervolgen. Vanaf Terschelling gaan we terug naar het vaste land en fietsen de kust bij Friesland af. Hier heb ik een extra overnachting geboekt, in het pitoreske Oude Bildtzijl of op z'n Frysk Ouwe Syl. De volgende dag fietsen we door naar Holwerd, om daar de boot naar Ameland te pakken. Vanaf daar pakken we de boot weer terug, fietsen van Holwerd naar Lauwersoog en pakken daar de veerboot naar Schiermonnikoog. En daarmee tikken we de S van Tv-tas af en kunnen we naar huis! 

 

Uiteindelijk werden dit onze tourdata: 

 

Zaterdag 11 juni 2022 

 

Almere (trein via Amsterdam Centraal naar Den Helder) - De Koog, Texel (vanaf Den Helder met de TESO boot) 

Camping Kogerstrand

 

Dinsdag 14 juni 2022

De Cocksdorp Texel met boot 'De Vriendschap' naar Vlieland 

Natuurcamping de Lange Paal

 

Zaterdag 18 juni 2022

Jachthaven Oost-Vlieland met Waddentaxi MS Zeehond naar Terschelling 

Camping De Kooi 

 

Woensdag 22 juni 2022

West-Terschelling met rederij Doeksen naar Harlingen

Vanaf Harlingen fietsen naar Oude Bildtzijl 

Hotel De Witte Klok

 

Donderdag 23 juni 2022 

Oude Bildtzijl fietsen naar Holwerd 

Holwerd met rederij Wagenborg naar Ameland 

Camping Roosdunen 

 

Zaterdag 25 juni 2022 

Nes (Ameland) met rederij Wagenborg naar Holwerd 

Fietsen van Holwerd naar Lauwersoog 

Met rederij Wagenborg naar Schiermonnikoog

Camping Seedune

 

Maandag 27 juni 2022 

Met rederij Wagenborg terug naar Lauwersoog

Fietsen naar Winsum 

Trein van Winsum naar Almere via Groningen

 

Wij staan inmiddels te trappelen! 

0 Berichten