Rebels, of toch niet?

Het is toch wel jammer dat we vandaag weer vertrekken uit Ljubljana, ik had nog wel een dagje willen genieten en graag naar Metelkova willen gaan, maar dat zit er deze keer niet in. De tassen worden gepakt en we checken uit. Ik ben benieuwd naar het volgende hostel en vooral naar de douches, die waren hier echt beroerd. 

 

Helaas is het wel aan het regenen en we proberen onze tassen droog te houden door er plastic tassen overheen te spannen. Het is niet ver lopen naar het station, maar ik heb geen zin in zeiknatte spullen. 

 

Bij het station kunnen we rustig een cappuccino en een broodje wegwerken, voordat we om half negen in de trein stappen. 

Onderweg blijft het guur, maar toch maakt de mist die tussen de heuvels drijft het uitzicht ook wel weer gaaf. Gijs ligt al snel te slapen. Ook zo een drie uur later, als we op het station in Zagreb staan, miezert het nog steeds. We moeten hier onze euro's inwisselen voor Kuna's en uitzoeken hoe het openbaar vervoer werkt. We gaan weer naar een informatiepunt, wat opnieuw nutteloos blijkt. We proberen tien minuten lang uit de man te trekken waar we kaartjes voor de tram kunnen halen, maar het enige dat we te horen krijgen is welke tram we moeten pakken en waar we moeten uitstappen. Heel rebels besluiten we maar zonder kaartje te reizen. Ik hou hier echt niet van, maar we kunnen echt nergens een balie of automaat vinden. 

 

Zodra we bij de halte aankomen, komt de tram ook al aanrijden. Deze is best vol, dus we moeten ons met onze tassen tussen de mensen doordrukken. Mijn eerste indruk van Zagreb is niet helemaal wat ik had gehoopt. Het ziet een grauw en pauper uit, maar misschien komt dit door het grijze weer. 

 

Bij de eindhalte van de tram moeten we uitstappen en nog een paar minuten lopen. Ons hostel (Mali Mrak) ligt best ver van het centrum, maar het lijkt me een leuk verblijf. We vinden het ook snel, het ligt midden in een woonwijk. Bij binnenkomst ziet het er gelijk gaaf uit, met mooie muurschilderingen. Bij de receptie worden begroet door een jonge vent, waarvan ik gelijk de naam ben vergeten. Hij brengt ons naar onze kamer. Overal zijn mooie schilderingen te zien, we lopen door een gemeenschappelijke ruimte waarin het helaal is geschildert en een vrouw zit hier vrolijk piano te spelen. Het heeft echt een fijne sfeer.

Niet zo rebels

Nadat we heel even geacclimatiseerd hebben, lopen we weer naar de receptie voor een volledige rondleiding van de jongen, ik noem hem maar gewoon meneer Mali. Boven is een chill ruimte waar hippies zitten te haken, het ziet er gezellig uit. Ik ben blij als ik de douches zie, deze zijn schoon. Ze zijn wel wat krakkemikkig, maar ik heb het idee dat ik hier in ieder geval schoon uitkom en dat idee had ik bij Budgetrooms in Ljubljana niet... Meneer Mali laat ons nog even de tuin zien, het is duidelijk dat het hier 's avonds nog gezellig kan worden. 

 

Vlug ga ik even douchen en ook Gijs wil zich opfrissen. Meneer Mali laat ons nog even wat interessante plekken op de kaart zien, voordat we Zagreb gaan verkennen. Hij lacht ons uit als we vragen waar we kaartjes voor de tram kunnen kopen. "Nobody buys tickets in Zagreb. Just watch when suddenly everybody gets off the tram, then you have to get out to!". Allemaal zwartrijdertjes dus. Hij zegt dat hij zelf nog nooit in zijn leven voor de tram heeft betaalt... 

 

Tips van meneer Mali

Het is nog niet droog als we weer voor het hostel staan, maar echt regenen doet het niet meer. We pakken de tram en stappen heel rebels (uhum) na twee haltes uit omdat ik het te ongemakkelijk vind om zwart te rijden. We lopen wel naar het centrum. We komen onderweg de botanische tuinen tegen, maar dit ziet er gesloten uit. Even verderop komen we Pingvin tegen, een verantwoorde burgertent die meneer Mali ons zojuist heeft aangeraden. "Just fresh products and no fastfood shit". Ze verkopen ook veggieburgers en Gijs is gelijk fan!

 

We gaan op zoek naar het volgende item op de kaart die meneer Mali voor ons heeft getekend. Het is de brouwerij Medvedgrad en we hebben het ook al snel gevonden. Hier gaan we buiten zitten, wel onder een afdakje, want het is nog steeds wat druilerig. We bestellen een biertje en ik een paddenstoelensoepje, ook weer op aanraden van meneer Mali. Ik ben nu al fan van de man, het smaakt opnieuw heerlijk! Een paar biertjes later willen we weg gaan, maar we krijgen geen aandacht meer van de bediening, onze vloek doet zich weer de kop op. 

 

Het begint al wat laat te worden en we besluiten terug naar het hostel te lopen. Onderweg halen we bij een supermarkt wat snacks en biertjes. Het is ongeveer een half uurtje lopen naar hostel Mali Mrak, dat vind ik wel meevallen. Als we op ons balkonnetje zitten komt meneer Mali even een praatje maken. Hij brengt ons twee glazen witte wijn, die ik voor de verandering echt lekker vind. Uit de tuin komt oude muziek, ik denk uit de jaren '30. Heerlijk relaxt.

0 Berichten

Saaie Zagreb

Vandaag staat er niets op de to-do-list. We slapen uit en gaan pas laat op pad. Ik hoop dat ik nog van mijn eerste indruk van Zagreb af kom, ik vind het  tot nu toe maar niets.

 

Bij een kleurrijke markt richting het centrum halen we een gigantische sandwich en koffie. Dit is dan wel weer een goed begin. Het is ook nog eens een stuk mooier weer dan de dag ervoor. Dit maakt het al wat aangenamer.

 

Wanneer we weer verder lopen komen we een straatje tegen dat er gezellig uitziet, het is Tkaliciceva, wat een bekend straatje vol restaurantjes en cafetjes is. Gijs vind een plek waar ze vegetarische kebab verkopen. Het heet Gradski Kebab. De kebab lijkt gewoon feta te zijn, maar het is alsnog erg lekker.

Old Town

We lopen weer verder en komen in een gedeelte van Zagreb dat er ouder uitziet. Er staan schattige kleine huisjes en er is bijna geen verkeer. We komen bij de mooie kathedraal van Zagreb, die helaas wel in de steigers staat vanwege een restauratie. Ik heb begrepen dat de kathedraal eigenlijk continu wel in de steigers staat.

Plezier in het park

In het centrum van Zagreb liggen drie parken. We besluiten daar maar eens een kijkje te nemen. De eerste die we tegen komen ligt het verst van het station. Het is een gezellig, groen park met een hoop bloemetjes en fonteintjes. Hier zitten mensen te picknicken. We hangen wat rond, kopen ontzettend lelijke ansichtkaarten van een student, maar besluiten dan toch weer door te gaan.

 

Het volgende parkje is echt heel leuk. Er staan allemaal kleine gebouwtjes met eten en drinken. Het lijken een soort strandtentjes. Hier blijven we even zitten en drinken wat. Dit is wel echt een aanrader.

 

Het laatste park, de  het dichtst bij het station is vond ik niets aan. Het is aftands en het stinkt er enorm door het verkeer.

Melin

Een beetje verloren lopen we rond, we vinden het allemaal niet zo leuk. Nadat we bij een cafe keihard hebben moeten schreeuwen naar de bediening om te mogen betalen, hebben we er een beetje de pleuris in. Het lijkt er echt op dat de Zagrebbers niet zo gesteld zijn op toeristen. Dit ligt niet aan het harde accent, wat nog wel eens gesuggereerd wordt. Ik moet juist lachen als we begroet worden met 'Bog', wat enorm hard klinkt. Het ligt er aan dat we niet geholpen worden, na het eerste drankje blijft de bediening gewoon weg en we hebben regelmatig bijna moeten smeken om de rekening. Dit kan er aan liggen dat je vooral te maken hebt met seizoensmedewerkers, dit merk je in Nederland ook wel. En dat ze niet veel betaalt krijgen, maar door je gasten onbeleefd te behandelen kun je die extra fooi ook vergeten.

 

Per toeval komen we bij Melin terecht, dit is echt een toffe tent. Buiten hebben ze allemaal woonkamer meubels staan. Oude televisietoestellen als tafel en bureaustoelen om op te zitten. Voor de verandering is de bediening ook eindelijk een keer in orde. De serveerster maakt zelfs een praatje. Dit is de eerste vriendelijke Zagrebber, behalve de jongen van het hostel, die we tegen komen.

0 Berichten

'Muziek' en een mummie...

Met frisse tegenzin gaan we weer naar het centrum, eigenlijk zijn we wel klaar met Zagreb. We nemen ons voor om niet meer dan twee nachten ergens te boeken. Als het een gave plek is, dan gaan we wel een keer terug. Het is echt zonde, ik had er zo veel meer van verwacht.

 

Halverwege de weg naar het centrum stoppen we een cappuccino. Wat een smerige bocht! Ik krijg het bijna niet weg. Opeens zien we een man voorbij lopen die heel opvallend een pistool aan zijn riem heeft hangen. Ik ben even in shock, zoiets heb ik niet eerder gezien.

 

We gaan naar het archeologisch museum. Met de oudste lift van Kroatië gaan we naar de bovenste verdieping.

De Mummie

Ik heb nog nooit in mijn leven een echte mummie gezien, maar hier in Zagreb hebben ze er één. Hij is 'geleend' van een museum in Egypte en ik vind het bizar. In een donkere, koele kamer ligt hij op ons te wachten. Een zwarte uitgedroogde huid, met spierwitte tanden. Het leek alsof hij elk moment tot leven kon komen. Het voelt zelfs een beetje oneerbiedig, zoals hij daar ligt. Het was zijn bedoeling om in zijn graftombe in de sarcofaag van zijn eeuwige rust te kunnen genieten en dan kom je in terecht in Zagreb. 

 

Verderop zijn een hoop tabletten met hiërogliefen te zien, maar ook canopen, waarin de ingewanden van de farao's na het balsemen in gestopt werden, en een gedroogde hand en voet. 

 

We zien geen andere bezoekers en we worden continu achtervolgd door een medewerker van het museum, ik wordt er een beetje nerveus van. Ik moet zeggen dat ik me hier wel kan vermaken, misschien juist omdat het zo rustig is. We kunnen alles rustig bekijken. 

 

Er is nog een kleine ruimte met een tijdelijke tentoonstelling over de eerste wereldoorlog. Hier kom ik erachter dat ik van deze oorlog eigenlijk helemaal niets weet. Best slecht. 

Die avond is er in de buurt een concert van First Blood, een Hardcore bandje, wat niet per definitie mijn favoriete muziek is. Toch besluiten we te gaan. Heel verstandig besluiten we, jaja, alweer te gaan lopen. Het is best een wandeling, maar toch kunnen we het gemakkelijk vinden. Eigenlijk lopen we er toevallig tegenaan als we denken dat we verdwaalt zijn, maar voor de verandering gebeurde dit eens niet. 

 

Het tentje heet Močvara en ziet er gezellig uit, ik denk dat ik het leuker had gevonden als er andere muziek zou spelen. Maar toch vermaken we ons wel, totdat een mager mannetje met een snor en een enorme zweetlucht me tijdens zijn wilde dans op mijn oog mept. Ik ben er gelijk helemaal klaar mee en we lopen terug naar het hostel. 

0 Berichten

Turquoise Meren


Vroeg in de ochtend laden we onze tassen in een wit busje dat op ons staat te wachten. We gaan Zagreb achter ons laten en daar hebben we beide geen enkel probleem mee. Een vrolijke chauffeur draait Bob Marley en we zitten bij een aantal jongens/mannen die al snel in slaap vallen. Natuurlijk doet Gijs dit ook. 

 

We rijden naar Plitvice, een nationaal park van Kroatië en misschien wel één van de mooiste van Europa. Onderweg is ook al zat te zien. Ik zie een dorp dat tussen watervallen is gebouwd en landschappen die gebruikt zouden kunnen worden als decor voor een fantasy film (jaja dit vind ik wel vaker). 

Zaterdag

Als we worden afgezet bij de ingang van het park, geeft de chauffeur ons aan dat het vandaag wat drukker is dan normaal gesproken. De man laat ons op een kaart zien hoe we het beste kunnen lopen. Hij verteld dat we op moeten passen voor de beren in het park. "Here are bears, don't walk, just run!" zegt hij lachend. Hij geeft ook aan dat de kans klein is dat we er één zullen gaan zien, vooral nu het zo druk is. Het is zaterdag en de Kroaten gaan dan zelf ook naar het park. We hadden beter een dag eerder kunnen gaan...

 

Maar ach we zijn er nu toch. We spreken een tijd en plek af met de chauffeur waar we hem weer zullen gaan ontmoeten en gaan het park in. In de verte zien we al de mooie meren en watervallen liggen. Het is inderdaad wat druk, maar eenmaal in het park zijn de andere mensen goed te ontlopen.

Plitvice

In dit gebied is de grond van Travertijn, een soort kalksteen, wat vrij zacht is. Hierdoor kan het park elke dag weer anders zijn en verplaatsen de watervallen zich telkens. Dit maakt het heel bijzonder. 

We lopen over de houten loopbruggetjes richting een grote waterval. Het is echt prachtig. Het water is turquoise en zo ontzettend helder. Je ziet overal de visjes zwemmen.  In het begin hebben we nog wel last van de andere toeristen, die zichzelf ontzettend belangrijk vinden en overal vooraan willen staan. Ik snap dat je een goed uitzicht wilt en een mooie foto wil maken, maar toch gaan sommige mensen wel echt heel ver. Door een klein, (natuurlijk weer Frans) vrouwtje met een grote merktas wordt ik bijna het water in geduwd. Wat een idioot. 

 

We kijken even bij de waterval, maar ook hier is het weer zo druk dat je eigenlijk niet normaal kunt genieten. We lopen snel door en hier is het gelukkig een stuk rustiger. Nu kun je zelfs denken dat je helemaal alleen bent. 


Verderop komen we bij een aantal grotten, die wel even voor wat nodige verkoeling zorgen. Het is echt bloedheet. Nadat we een flink stuk gewandeld hebben komen we uit bij een steiger, waar we een bootje kunnen pakken naar de overkant. Hier is een restaurantje en lunchen we (niet echt lekker, ik zou aanraden een eigen pakketje mee te nemen en in het gras te gaan zitten). We hangen nog wat rond en bestuderen de irritante toeristen, voordat we terug gaan naar het busje. 

 

Eenmaal bij het busje moeten we dik een uur wachten tot de andere komen. Het lijkt wel een schoolreisje waar de stoere jongens de rest op zich laten wachten. Best asociaal. Als we dan toch eindelijk allemaal in het wagentje zitten, valt de rest alweer snel in slaap. Ik lees wat en dommel af en toe ook weg. Opnieuw is de omgeving zo mooi! Spierwitte rotsheuvels, waar je een zonnebril voor op moet zetten om er naar te kunnen kijken en huisjes waarvan eigenlijk alleen de muren nog staan en die vol kogelgaten lijken te zitten. 

 

Ineens doemt Split op in de verte. Geweldig! De blauwe zee met de witte stad in een baai en naast ons de bergen, ik had het niet zo mooi verwacht!

0 Berichten