Boerenweiland

Eén van onze vrienden is met zijn ouders naar Texel. Met een stel anderen genieten we van het zonnetje in de achtertuin en wanneer iemand van ons (Max) een grap maakt, dat we ook naar Texel zouden moeten gaan om hem te laten schrikken. We kijken elkaar aan en besluiten het daadwerkelijk te doen (goeie ouwe tijd, zucht). In een half uur zijn onze tassen gepakt, tenten ingeladen en zijn we onderweg naar Den Helder. Het is even spannend, straks missen we de laatste boot! Gelukkig zijn we op tijd en gaan op weg. Voor mij is het de eerste keer dat ik naar een Waddeneiland ga…

 

In 20 minuten waren we al op het eiland, ik had geen idee dat dit zo snel ging, en we crossen naar de camping (Loodmansduin) waarvan we wisten dat zijn vaste kampeerplek was. Alles ging bizar soepel, ik word er bijna bang van. Eenmaal bij het terrein is er niemand bij de receptie. We besluiten gewoon door te lopen en we zien wel of we nog een plekje kunnen krijgen. De camping is gigantisch! Maar nog geen tien minuten rond lopen of de langste van ons roept `Hey ik zie Bommel!`. Dit is de naam van de hond van onze vriend. We denken dat hij een grapje maakt, maar we zijn gewoon direct uitgekomen bij de tent van zijn ouders. Maar is hij wel blij om ons te zien.

Hij begrijpt niet wat er aan de hand is, maar lacht het een beetje weg en begint over dat we een campingplek bij een boer in een weiland moeten regelen. Wat een figuur! Komen we met zes personen om hem te verassen, wil hij ons weg hebben en maar tussen de koeien te gaan kamperen! We laten ons niet weg jagen en zijn ouders stellen voor dat we gewoon ergens onze tent neergooien, niemand de dit zal merken. Het begint al te schemeren en we gaan op zoek naar een plekje.

  

Een paar velden verderop besluiten we maar gewoon onze spullen neer te gooien. Het word ineens wel heel snel donker, maar gelukkig staat het allemaal snel. We hebben de inhoud van onze koelkast meegenomen en hebben zat te eten en te drinken. We zitten met zijn allen in het veld, als onze vriend toch maar eens aan komt schuiven. Gelukkig, hij vind het toch best leuk. Tot  laat zitten we rond onze tentjes te kletsen en drinken wat biertjes, maar als ik (letterlijk) zittend in slaap val, word ik de tent in gestuurd. 

0 Berichten

Wild Kamperen

Het is een beetje awkward als we onze tenten uit rollen. We blijken in de vorige avond in het donker onze tenten wel erg dicht (lees bijna bovenop) die van onze buren te hebben gezet. Gelukkig doen ze hier niet moeilijk over, maar verzoeken wel of we ze een klein beetje op willen schuiven. Geen probleem, we gaan ze toch inpakken om terug naar het vaste land te gaan. Maar eerst genieten we nog even van het zonnetje die heerlijk schijnt.

 

 We sluipen langs de receptie, maar er komt niemand achter ons aan rennen om geld te innen. Ik voel me wel een beetje lullig, maar schuif dat snel op zij. We rijden naar Den Burg om wat eten te halen. We kopen de Jumbo leeg en ontbijten op een muurtje in het centrum. 

 

De dude waarvoor we naar het eiland zijn gekomen zien we niet meer terug, ondankbaar joch!

Let It Burn

We besluiten even naar het strand te gaan. Het water is nog te koud om te zwemmen, maar het is prachtig weer. We blijven er een uurtje of twee. Er is geen teken van onze vriend, waarvoor we naar Texel zijn gekomen. Wel een beetje jammer, maar we hebben het  alsnog naar onze zin. Ik smeer me dik in, met mijn witte poezelige huidje verbrand ik ontzettend snel. De jongens zijn eigenwijs, heel eigenwijs. Er waait een windje en het lijkt niet heel fel te schijnen. Wat hebben ze dat verkeerd ingeschat. Gijs blijkt zo erg verbrand, dat hij er blaren van op zijn enkels heeft! Eigen schuld, dikke blaar!

  

We gaan nog even naar het centrum en drinken een Texels biertje voor we de boot naar het vaste land pakken. Wat een lekker weekend en een leuke spontane actie!

2 Berichten

Texels Speciaalbier

Er zijn heel wat biertjes van de Texels Speciaalbier Brouwerij, zoals Skuumkoppe, Goudkoppe, Springtij en Noorderwiend. Je kunt deze biertjes ook ergens anders nuttigen dan op Texel, tegenwoordig hebben ze de Skuumkoppe zelfs bij de meeste Albert Heijn filialen. Maar toch smaakt zo een echt Texels biertje nergens lekkerder dan op Texel.

 

Je kunt ook de brouwerij op Texel bezoeken. Dit staat hoog op mijn Texelse Bucketlist. 

 

We hebben in 2019 in Lelystad een Texelse Bierproeverij bezocht in restaurant De Rede, wat ook echt een aanrader is. De expert vertelt je van alles over de verschillende biertjes en weet ontzettend veel, ook over andere biertjes. 

Previous: Wild Kamperen


0 Berichten

Met het OV naar Texel

Uit werk, met onze weekendtasjes bij ons, stappen we op de trein. Na één keer overstappen op Amsterdam Centraal, rijden we het stationnetje op Den Helder binnen. De hele rit ben ik nerveus. Het voelt als een hele wereldreis. Ook op het station ben ik nog half hysterisch. Maar eigenlijk gaat het heel soepel. We kopen een gecombineerd kaartje van €5 voor de bus en de boot (de Texelhopper) en laten ons bij de haven afzetten. 

 

Dit tripje viel me echt 100% mee. Ik had verwacht dat afreizen vanaf Almere naar één van onze waddeneilanden echt een helse tocht zou worden, maar op deze manier is het echt wel de moeite waard. 

Als we eenmaal op de boot staan, weet ik zeker dat het goed is. We halen een Texels biertje voor de overtocht van nauwelijks twintig minuten. We sturen een bericht naar Max en Nanouk, die al op de camping Loodmansduin zijn bij Joris, een kennis. Deze keer zullen we het legaal aanpakken... Joris wacht ons op met zijn auto en brengt ons slingerend naar de camping. Later horen we dat er al flink wat Juttertjes (artikel is in de maak) naar achteren waren geslagen. Als ik dat eerder had geweten was ik misschien liever met het OV of een taxi gegaan. 

 

Maar goed, eenmaal op de camping stond onze tent al op! Bedankt vriendjes! Heerlijk. Snel strijken we neer bij de tent van de ouders van Joris en het blijft nog lang onrustig in Den Hoorn... Hier zouden Gijs en Joris morgen een klein beetje spijt van hebben. We zijn namelijk niet naar Texel gekomen om te relaxen, maar de jongens gaan morgen skydiven!!!

0 Berichten

Skydiven op Texel

De nacht was koud en nat, maar ik wordt redelijk uitgerust wakker. Voor de verandering ben ik niet degene met de ergste kater. Gijs ziet bijna groen. Of zou dat van de zenuwen komen? 

 

Na een uitgebreid ontbijt, met ibuprofen en broodjes waar (alleen) ik lang op moest wachten maken we  ons klaar om naar het Paracentrum Texel in De Cockdorp te gaan. 

 

Onderweg zijn de ventjes die over een paar uur gaan springen verdacht stil. Onderweg zien we al wat mensen aan parashutes in de lucht hangen. Ik wordt er zelfs al nerveus van, ik kan me niet voorstellen hoe Gijs en Joris zich voelen. 

 

Bij het Paracentrum wisselt Gijs zijn bon in, die hij voor zijn verjaardag van al zijn vriendjes en vriendinnetjes heeft gekregen. We zijn echt ruim op tijd en struinen even door het winkeltje. 

Als hun namen worden omgeroepen wandelen de jongens naar de instructeurs. Ze krijgen charmante rode overals aan en doen wat rek en strek oefeningen. Ze oefenen in welke positie ze hun lichaam moeten houden tijdens de sprong en krijgen veiligheidsinstructies. Op de achtergrond zie je hoe de parachutes kundig worden ingepakt in de grote loods. 

 

We nemen emotioneel afscheid (Doei hè!) en ze lopen naar het kleine vliegtuigje dat in het grasveld verderop geparkeerd staat. Joris moet zo een beetje in het voertuigje gehesen worden. We zien ze opstijgen en uit het zicht verdwijnen. Gelukkig kan ik me goed vermaken met alle (lichtelijk hilarische) waarschuwingsborden die op het terrein staan. 

Over naar Gijs:

In het kleine vliegtuigje zit je met zijn allen naast elkaar. Ik zat met Joris vooraan. Het was al behoorlijk spannend. De instructeur probeert je af te leiden door van alles over zijn horloge te vertellen waarop je de hoogte en dergelijken kan zien. Ook verteld hij over het eiland, maar dat krijg je maar half mee. 

 

Eenmaal op de juiste hoogte mocht Joris als eerste, die zat naast de deur. Dat was best vaag, ineens was hij gewoon weg. Dan denk je wel even 'Oh shit, waar ben ik aan begonnen'. Dan moet je opzij kijken en over de reling gaan zitten. Op dat moment hang jij eigenlijk al buiten het vliegtuig met de instructeur achter je. Bij ons was er iemand bij die zou gaan filmen, die hing aan de zijkant van het vliegtuig. Dan moet je dapper doen voor de camera! De camera dude springt als eerst. Vervolgens werd ik er achter aan gegooid. 

 

Het was net een droom. Het voelde zo vrij, je vliegt echt door de lucht. Op een gegeven moment gaat de parachute open. De instructeur roept 'Niet schrikken' en gooit een deel van het harnas los. Hierdoor schiet je een stuk naar beneden. Dat is dus wel schrikken! Maar je hangt wel een stuk comfortabeler. 

 

Ik ben al eens gaan parasailen, dus ik pakte snel de teugels af om te parachute te controleren. Als je heel hard aan de ene teugel trekt en je laat de ander iets los, dan ga je keihard rondjes draaien. Dat is wel gaaf. De instructeur pakte de teugels weer af, toen ik te dicht in de buurt van de andere parachutes kwam. 

 

Bij het landen was ik bang dat ik een faceplant zou maken. Dit was bij het parasailen wel gebeurt. Deze keer ging het een stuk soepeler. Ik landde op mijn voeten, viel bijna om, maar bleef staan. Oh Yeah! 

 

Het leek heel lang te duren voordat we na het opstijgen van het vliegtuigje eindelijk de stipjes in de lucht zagen verschijnen. De hele ochtend was het bewolkt en we waren bang dat ze niet echt goed uitzicht hadden, maar op het moment dat vliegtuig de lucht in ging, trok het helemaal open. En wat een uitzicht! Ik heb het skydiven gelijk ook op mijn bucketlist gezet!

0 Berichten

Aankondiging Tv-tas Tour

Dames, heren en alles daartussen... Met gepaste trots presenteer ik onze Tv-tas Tour. Een kampeertocht over de Nederlandse Waddeneilanden (Texel Vlieland Terschelling Ameland Schiermonnikoog = Tv-tas) op onze versnellingsloze stadsfietsen. Iets wat al een aantal jaren op mijn reisbucketlist staat, maar altijd aan de kant geschoven werd door verdere en langere trips. Aan het begin van dit jaar hebben we er toch voor gekozen om niet naar het buitenland te gaan, bang dat we weer in een lockdown zouden komen en opnieuw ons geld kwijt zouden zijn. Dan maar voor de veiligere optie. 

Om heel eerlijk te zijn vond ik het best spannend. Vooral het kampeer gedeelte, want echt kamperen heb ik vanaf mijn 14e niet gedaan (festivalletjes tellen niet mee). Er moest dan ook het nodige aangeschaft worden. Gijs zijn slaapzak stamt nog uit de jaren '70.  En dat is geen sneer, het is echt een geel ding met bruin/oranje bloemen. Lekker retro, maar niet praktisch. Bij een inspectie bleken de matjes uit datzelfde era helaas beschimmeld door een ongemerkt vochtprobleem op onze benedenverdieping. Daar moesten ook plaatsvervangers voor komen. Het elke dag uit eten gaan in Nederland is niet te doen, daarvoor is onze portemonnee lang niet dik genoeg. We besloten om dit af te wisselen met koken bij de tent, maar daar heb je natuurlijk ook attributen voor nodig.  Ons boodschappenlijst begon al aardig lang te worden. 

In eerste instantie was het plan om fietsen te gaan huren op de eilanden, maar ik schrok nogal van de prijskaartjes die daar aan hangen. Ik besloot uit te zoeken wat duurder is, je eigen fiets meenemen of de huurfietsen op het eiland. Dat was vrij snel duidelijk, het meenemen van je eigen fiets in de trein of op de boten was niet te vergelijken met de prijzen voor het huren van fietsen. Plus dat je met het huren van fietsen ook weer 'gaten' krijgt tussen je de dag dat je moet verplaatsen naar het volgende eiland en daar komen ook weer kosten bij kijken. Kort gezegd: Eigen fietsen it is! 

 

Waar ik even geen rekening mee had gehouden is het feit dat Gijs zijn fiets nogal een barrel aan het worden is. De ijzeren veren steken uit het zadel en de handvaten schieten constant van het stuur af. Hier moesten we dus ook het één en ander aan doen. 

Het boodschappenlijstje zag er aan het eind van het verhaal zo uit: 

- 2 slaapmatjes 

- 1 slaapzak 

- kooksetje 

- lampje 

- fietstassen 

- gasbrander

- koffiefilterhouder 

- zadel 

- handvaten fiets 

Je zou denken een reis in Nederland, dat is lekker makkelijk, maar niets is minder waar. Ik denk dat ik hier qua planning net zoveel tijd en moeite in heb zitten dan bijvoorbeeld de Filipijnen of Myanmar. Want hoe kom je van het ene eiland naar het andere? We wilden uiteraard zo veel mogelijk directe verbindingen in plaats van elke keer terug naar het vaste land. Het is gelukt om van Texel naar Vlieland en van Vlieland naar Terschelling te 'eilandhoppen'. Hierop moesten we onze planning ook weer aanpassen omdat deze boten niet iedere dag varen. Heel wat heen en weer geschuif dus. 

 

De boten tussen de laatste eilanden gaan helaas alleen in het hoogseizoen, ik weet niet of dit met drukte te maken heeft of misschien wel met het de stand van het water, maar wij zitten nog voor het hoogseizoen en moeten dus terug naar de wal om onze reis te vervolgen. Vanaf Terschelling gaan we terug naar het vaste land en fietsen de kust bij Friesland af. Hier heb ik een extra overnachting geboekt, in het pitoreske Oude Bildtzijl of op z'n Frysk Ouwe Syl. De volgende dag fietsen we door naar Holwerd, om daar de boot naar Ameland te pakken. Vanaf daar pakken we de boot weer terug, fietsen van Holwerd naar Lauwersoog en pakken daar de veerboot naar Schiermonnikoog. En daarmee tikken we de S van Tv-tas af en kunnen we naar huis! 

 

Uiteindelijk werden dit onze tourdata: 

 

Zaterdag 11 juni 2022 

 

Almere (trein via Amsterdam Centraal naar Den Helder) - De Koog, Texel (vanaf Den Helder met de TESO boot) 

Camping Kogerstrand

 

Dinsdag 14 juni 2022

De Cocksdorp Texel met boot 'De Vriendschap' naar Vlieland 

Natuurcamping de Lange Paal

 

Zaterdag 18 juni 2022

Jachthaven Oost-Vlieland met Waddentaxi MS Zeehond naar Terschelling 

Camping De Kooi 

 

Woensdag 22 juni 2022

West-Terschelling met rederij Doeksen naar Harlingen

Vanaf Harlingen fietsen naar Oude Bildtzijl 

Hotel De Witte Klok

 

Donderdag 23 juni 2022 

Oude Bildtzijl fietsen naar Holwerd 

Holwerd met rederij Wagenborg naar Ameland 

Camping Roosdunen 

 

Zaterdag 25 juni 2022 

Nes (Ameland) met rederij Wagenborg naar Holwerd 

Fietsen van Holwerd naar Lauwersoog 

Met rederij Wagenborg naar Schiermonnikoog

Camping Seedune

 

Maandag 27 juni 2022 

Met rederij Wagenborg terug naar Lauwersoog

Fietsen naar Winsum 

Trein van Winsum naar Almere via Groningen

 

Wij staan inmiddels te trappelen! 

0 Berichten

Wad'n begin!

Zaterdag 11 juni 2022 Almere - Den Helder - De Koog, Texel

Het is eindelijk zo ver, onze Tv-tas Tour gaat beginnen. Alles is gekocht en bij elkaar verzamelt, maar toch zijn we langer bezig dan verwacht met de laatste dingetjes bij elkaar rapen. Uiteraard heb ik weer eens moeite met het achterlaten van de poezenbeesten. We hebben besloten dit keer het kattenluik open te laten, in plaats van ze binnen op te sluiten. Ik vond het een moeilijke beslissing, maar ze hebben elke vakantie zo veel stress van het binnen blijven dat dit de katvriendelijkere keuze is. Binnen zijn ze ook niet altijd veilig, dat hebben we al eens ondervonden toen we thuis kwamen bij een kat met een ontwrichte kaak omdat ze van de trap gevallen was... 

 

Maar goed, even de nare kattenverhalen aan de kant. Rond kwart over negen zijn onze fietsen bepakt, katten geknuffeld en zijn we klaar voor vertrek. Ik moet even wennen aan de zware fietstassen, maar het is goed te doen. Vanaf Almere-Haven racen we naar het centrum om de trein te pakken. Als we op het perron staan te wachten komen er langzaam steeds meer fietsen bij. Ik krijg er stress van, als er te veel fietsen de trein in willen kan het zo zijn dat we een trein voorbij moeten laten gaan. 

We hebben geluk, voorin de trein is er nog ruimte. We verjagen de energieke roedel kinderen die met hun vader onderweg is naar Nemo en parkeren de zware fietsen in de coupé. Ik ben blij dat we mee konden, maar ik sta wel erg ongelukkig en ga een aantal keren bijna op mijn muil. Bij Amsterdam Centraal moeten we er weer uit. 

 

Wat me opvalt is dat er 2 type mensen rondlopen. De eerste enorm behulpzaam, helpt mee je fiets de trein in of uit te tillen en springt haast aan de kant om je er langs te laten. De tweede kijkt dwars door je heen, ziet je niet en lijkt zelfs extra moeite te doen om het je lastiger te maken. Met zo een zwaar bepakte fiets is manoeuvreren niet bepaalt gemakkelijk en we moeten het perron over slalommen om de type 2 mensen te ontwijken. 

 

De eerste lift op Amsterdam Centraal is kapot, zucht. We hebben een kwartier, maar toch haasten we ons naar de tweede lift. Deze blijkt te klein voor de fietsen! Wat een ongein! Gijs hijst de loodzware fietsen de trap af en bij het volgende perron duwen we de krengen weer omhoog. Nu al badend in het zweet wachten we op de trein naar Den Helder. 

 

Als we de trein in willen gaan stormen er een paar wielrenners met hun fietsjes zo voor onze neus de fietscoupé in. Voor mij het bewijs dat zij vallen onder het type 2 mens, wat asociaal! Eigenlijk passen onze fietsen er nu niet meer bij. Maar eigenwijs gaan we toch de trein in en parkeren ze ontzettend in de weg in het gangpad. Wanneer we net wegrijden van Amsterdam Centraal verschijnt de conductrice. 

"Uhm dit kan niet hè!" zegt ze voorzichtig. Gijs probeert ons nog te redden, maar helaas, we moeten de fietsen verplaatsen. Ik kom nog met het ontzettend snuggere idee om ze door de trein te rijden naar een andere ruimte, maar ik wordt keihard uitgelachen. Op station Sloterdijk moeten we de trein uit en zien we de conductrice bij een andere wagon naar ons zwaaien. Hobbelend rennen we naar de andere fietscoupé, die we eerder niet hadden gezien. 

 

Met wat geweld tillen we die fietsen weer naar binnen, ondertussen voel ik me wat belabberd. Ik heb nog niet gegeten en heb het bloedheet. Bij Alkmaar eet ik bij de deur een van de broodjes met ei die ik heb meegenomen om de andere passagiers niet tot last te zijn. Dan ineens zie ik een mededeling op het bord staan...

 

We zijn gecanceld. Ik denk nog even dat het een foutje is, omdat we hier in de trein nog niets over hebben gehoord, maar na een minuut of vijf horen we de vriendelijke conductrice over de speakers. "Door een nog onbekende reden rijdt deze trein niet verder, we verzoeken u vriendelijk de trein te verlaten". Super vaag! Maar goed, daar staan we weer op het perron en google ik snel wat onze beste optie is. Fietsen naar Den Helder is nog twee uur, dat is me te lang. Dan maar kijken waar de storing zit. Er blijkt een kapotte brug te zijn tussen Alkmaar en Heerhugowaard. Vanaf Heerhugowaard rijden de treinen weer 'normaal' en het is maar 7 kilometer fietsen. Anders moeten we dik twee uur wachten tot ze de storing eventueel verholpen hebben. Dan maar fietsen. 

 

 

Het is best een mooi stukje zo door Noord-Holland. Door de bossen en veel schattige huisjes aan het water. Wanneer we bij Heerhugowaard zijn hebben we geluk, er staat al een trein klaar. Gijs wordt onthaalt als een echte VIP. "Zag ik jullie niet uitstappen bij Alkmaar?" vraagt een vrouwtje die uit een bus stapt. "Ja, ik herken hem aan zijn tattoo's!". 

 

Deze keer hebben we een coupé voor onszelf en is het tijd voor een biertje! Niet heel veel later staan we op het station van Den Helder en fietsen we naar de TESO haven. Ondertussen is het al flink warm geworden, we hebben echt geluk met het weer als je dat vergelijkt met de afgelopen weken. Ik was echt bang dat we non-stop regen zouden krijgen... 

 

Bij de haven kopen we een kaartje voor ons en onze fietsjes en hebben weer geluk. De boot arriveert een paar minuten na ons en we kunnen bijna direct aan boord. 

Als dolle stieren parkeren we de fietsen en stormen we de trap op naar de salon waar we Skuumkoppe biertjes halen. Vervolgens trekken we een sprintje naar het dek, om daar in het zonnetje tussen de medepassagiers en uiteraard de kudde meevliegende meeuwen te genieten van de overtocht. 

 

Vanaf de haven op Texel in Den Hoorn stappen we weer op de fiets. We crossen het halve eiland over op weg naar De Koog, waar onze camping voor de komende nachten zit. Het is een mooi stuk, maar helaas langs de autoweg. Toch blijf ik het landschap prachtig vinden. We zijn in een goede stemming, al met al is de tocht goed verlopen. Dan zien we ook een grote roofvogel (iets van een buizerd ofzo). Gijs roept: "Niet poepen hè!", als het dier vlak bij ons vliegt. Ik zweer het, hij laat toch een gigantische flats vallen! Gelukkig zijn wij niet het doelwit of hij heeft zijn doel totaal gemist, dat kan ook, maar hilarisch is het wel. 

 

Bij camping Kogerstrand checken we in en worden via een totaal onlogische route (eenrichtingsverkeer) naar onze tentplek gewezen. We zijn hier al vaker geweest en het is een prachtige camping met mooie duinplekjes. Alleen blijkt onze plek een kuil vol zand. Ik ben een beetje pissig en ben de receptie al aan het bellen als Gijs me zegt dat het wel prima is zo. 

Briesend hang ik op en gaan we de tent opzetten. Na een paar minuten is de temper tantrum voorbij en staat onze tent op een redelijk rustig en verborgen plekje in de duinen. Misschien valt het allemaal inderdaad wel mee. 

 

Ik besluit dat het tijd is voor meer bier en achter de duinen bij ons plekje zit Beach Club Texel, dus logisch dat we daar even neerstrijken toch? Zoals verwacht schrikken we ons rot van de prijzen die ze hanteren, maar dat wisten we nog wel van onze vorige vakantie in Nederland; De Dutch Mountain Fail

 

Na ons openingsbiertje (op het eiland dan) fietsen we naar de Jumbo in het dorp verderop en slaan voorraden in. Gijs koopt een flesje likeur, deze keer Tesseltje. Heel leuk allemaal, maar ik vind het eigenlijk allemaal hetzelfde smaken (sorry). 

 

Nadat we de voorraden naar ons stoffen huis in de kuil hebben gebracht lopen we een stuk over het strand naar Paal 19. Deze is nog even een tikkeltje duurder dan de vorige strandtent, maar het is ten slotte de eerste avond dus het moet kunnen. Een half dozijn paddenstoelen bitterballen, een karig kaasplankje en 2 biertjes voor €40, aiii. Ik vind het maar heftig. 

 

Omdat ik best laat gegeten heb (bij de tent pas mijn overige broodjes verorbert) en natuurlijk bij Paal 19 heb zitten schransen besluiten we niet 'uit eten' te gaan. We drinken nog wat biertjes in het dorp bij De Kuip, waar net een heftig geëmotioneerde potentiële klant wegloopt "Ik ga hier echt niet zitten, ik ben een Ajacied, het heet hier De Kuip!" roept hij half hysterisch en loopt dramatisch weg. We sluiten onze eerste dag af bij de tent met wat biertjes en slokjes Tesseltje likeur.

0 Berichten

Wad'n pech...

Dag 2 Zondag 12 juni 2022, Texel

Zooooooooo wat heb ik rottig geslapen. De zandkuil ligt helaas niet zo lekker, ik lig op een schuin stuk en rol de hele tent door. En dat terwijl Gijs gisteren nog met zijn slipper de boel heeft proberen te egaliseren. Dan ben ik gisteren ook nog eens door mijn rug gegaan en weet ik niet hoe ik moet liggen zonder dat er tranen in mijn ogen springen.

 

Ik zit dus vrij vroeg buiten de tent ga ik in het zonnetje zitten en lees verder in Nala's World van Dean Nicholson. Geweldig boek, over een dude die tijdens zijn wereldreis op de fiets een kitten tegen komt en die met hem verder reist. Volg ze op instragram, nu meteen!

 

Na een uurtje fikt de zon al behoorlijk en kruip ik toch nog even terug de tent in om nog een tukkie te doen in de hoop dat ik me daarna wat fitter voel. Na veel rollen en draaien ga ik er weer uit. Als ik een half uurtje heb geslapen is het veel, zucht... Gelukkig gaat Gijs koffie zetten en een eitje bakken! Dat maakt het leven al een stuk beter! Ik zie de voordelen van het kamperen wel in hoor, geen uren struinen om te kijken wat en waar we gaan eten, gewoon lekker bij de tent en daarna klaar om te gaan.

Uiteraard weer later dan gepland (we zouden eens op tijd vertrekken) stappen we op de fiets. We willen als eerst naar de fotogenieke vuurtoren aan de noordkant van het eiland. Het is een mooie route door de "ongerepte" Texelse duinen. Het zijn verschillende natuurparken die eigenlijk in elkaar overlopen. De kleuren zijn prachtig. Ik heb hier op de Waddeneilanden altijd snel het gevoel dat ik echt "ergens anders" ben. 

 

Al snel komen we wat harige vrienden tegen, een stelletje langharige koeien en ze zijn zo vreselijk schattig. Uiteraard volgt er een photoshoot met de dieren voor we verder kunnen gaan fietsen. 

 

Het is zo een 12 kilometer fietsen naar de vuurtoren en tussendoor moeten we een paar keer stoppen om foto's te maken van de prachtige omgeving. Maar al vrij snel zien we de rode vuurtoren al in de verte opdoemen. 

Gijs heeft een gopro gekocht, maar deze geeft af en toe wat gekke bollingen in de foto's...
Gijs heeft een gopro gekocht, maar deze geeft af en toe wat gekke bollingen in de foto's...

We zetten de fietsen neer en lopen verder naar de toegangsweg tot de vuurtoren. Ze zijn begonnen met de bouw van de toren in 1863 en deze is in 1864 in gebruik genomen om schepen veilig door het Eierlandse gat (de 'ruimte' tussen Texel en Vlieland) te loodsen. In de Tweede Wereldoorlog raakte hij beschadigt tijdens de Georgische opstand en moest gerestaureerd worden. Nu pronkt hij weer op het noordelijkste puntje van het eiland (bron: wikipedia). 

 

Uiteraard zijn we niet de enige bezoekers voor de vuurtoren. Maar wij hoeven niet naar binnen, de voet bereiken is voldoende. Ik kom hier namelijk om weer eens een beetje as van mijn moeder de dumpen. Ze ligt al ergens op Texel, maar ik weet zeker dat ze dit een mooiere locatie zou vinden. Uit mijn tas haal ik heel eerbiedig de muesli-koker waar ik de as in mee heb genomen en strooi wat uit. Na deze illegale asdumping is het tijd voor een biertje.

 

Bij de strandtent gaan we zitten, ondanks de waarschuwingen van een medewerker dat het er hard waait. We zijn zo eigenwijs. Ondertussen waai ik bijna het terras af, maar blijf stug zitten. We houden het wel bij 1 biertje voor we verder willen gaan fietsen naar Oudeschild, een ander plaatsje op het eiland. 

Wanneer we op de fiets willen stappen blijkt mijn achterband lek te zijn. Super kut! We waren al laat vandaag, maar dit verpest mijn hele planning. Ik heb namelijk heel obsessief een draaiboek zitten uitwerken voor deze vakantie en ik was vanmorgen al cranky omdat dag 1 en nu de ochtend van dag 2 niet verliepen zoals ik had gewild. Pissig pompen we de band op en racen we zo snel mogelijk terug naar de camping. Tussendoor moeten we nog een paar keer stoppen om de band op te pompen, gelukkig is deze niet dusdanig lek dat hij gelijk alle lucht er weer uit blaast, maar kunnen we best wat kilometers vooruit voor we weer moeten stoppen. 

 

Ik baal wel als een stekker, maar over het algemeen duurt dat bij mij niet zo lang. Wanneer we in De Koog aankomen duiken we de Jumbo maar weer in en halen drankjes en iets te eten voor vanavond. We scoren een voor ons nieuw biertje, de Strandstruner van brouwerij Tesselaar. Ik vind hem heerlijk! Eind goed al goed, morgen weer een nieuwe dag! Hopelijk slaap ik wat beter dan afgelopen nacht..

0 Berichten

Wad`n ongein!

Dag 3 maandag 13 juni 2022 - Texel - 

Gelukkig ben ik iets frisser en fruitiger dan gisteren en we zitten redelijk vroeg aan de koffie en ontbijt bij de tent. Vandaag lijkt het iets bewolkter te zijn, met wat wind, maar de lucht wordt al snel weer helder blauw. 

 

We sleuren mijn fiets naar de fietsenmaker in De Koog. De eerste heeft geen tijd voor een lekke band, de volgende (Van Der Linde) gelukkig wel. We laten mijn fijne fietsje achter en huren twee nieuwe fietsen. Waarom we voor Gijs ook een fiets huren is me eigenlijk een raadsel, maar hij wilde ook per se een huurfiets... 

 

Al snel zijn we dan toch onderweg. Onze eerste stop van de dag is het Maritiem en Juttersmuseum Flora. Eindelijk! Deze staat al vanaf mijn eerste bezoek aan Texel op mijn to-do-list, maar telkens kwam het er niet van.  Bij aankomst alleen al ziet het er fantastisch en kleurrijk uit, en dan ben je nog niet eens binnen! 

We struinen over het terrein, tussen de ankers, duizenden boeien, scheepjes op het droge en een reddingscapsule. Ik kan niet stoppen met foto's maken en langzaam struinen we het terrein over. 

 

Vooral de verzamelingen vind ik mooi om te zien. De tig dikke touwen bij elkaar, de gekleurde helmpjes in rijen opgehangen en natuurlijk de boom die vol met kleurige boeien hangt. 

 

Op het terras lassen we een pauze in en genieten van een Eilandkriebel biertje, ook weer van brouwerij Tesselaar. Ook dit biertje valt goed in de smaak. Sowieso is de sfeer hier op het terras heel fijn, zo tussen alle gejutte spullen. Ze zouden meer van dit soort terrassen moeten hebben in plaats van alle fancy strandtenten die we tegen zijn gekomen. 

De binnenruimtes zijn ook weer fascinerend, tot aan de nok gevuld met spullen die zijn aangespoeld op het strand. Je wordt je hier ook wel weer heel bewust van de troep die we met zijn allen maken. Nu probeer ik daar sowieso al bewust mee om te gaan, maar als ik kijk wat ik in de afgelopen dagen al aan plastic weg heb gegooid word ik wel een beetje droevig. 

 

We zien rekken vol flesjes en blikken, torens van handschoenen en bakken vol aanstekers voorbij komen. Ik krijg er gewoon zin van om weer eens een rondje zwerfvuil te gaan prikken! 

 

Al met al vind ik het echt een boeiend museum en zeker een aanrader voor wanneer je eens op Texel bent! Wij stappen weer op de fiets, we hebben de Texels Brouwerij op ons lijstje staan. Ik trap me een ongeluk op de huurfiets en moet een paar keer stoppen om het zadel te verstellen. Ik ben dan ook blij wanneer ik de brouwerij zie opdoemen. Maar wanneer we onze fietsen willen parkeren blijkt het gesloten te zijn. Zucht, ik heb weer eens niet goed gekeken. Snel kijken we of de andere brouwerij, Tesselaar, wel open is. Daar zouden we daarna naartoe gaan. Uiteraard is ook deze vandaag dicht. Lekker knudde gepland dit weer. 

 

Dan maar door naar Oude Schild, daar is nog een museum waar ik wel graag heen zou willen. Kaap Skil is geweid aan de (zee)geschiedenis van Texel. Je zou denken dat ik wel even had gecheckt of dit wel open is, maar nee we fietsen uiteraard weer voor niets naar het dorp, ook dit is gesloten. Wat een dwaas! 

Met dikke wind tegen fietsen we terug naar Den Burg en gaan zitten bij Gastro Pub Mans. We eten wat en proberen weer wat nieuwe biertjes uit om het leed van alle gesloten toko's op mijn to-do-list te verzachten. 

 

Als het terras steeds leger raakt en wij zo een beetje de enige overblijvers zijn gaan we maar eens terug naar De Koog. Daar komen we per toeval terecht bij een super leuk restaurantje, Burgers, Beers & Blues. Eigenlijk willen we alleen wat drinken, maar we besluiten te blijven eten. Ik ga voor de nacho's en vega sheppards pie. Gijs natuurlijk voor de burger. 

 

Ondanks alle kneuzenbeurten van vandaag ben ik blij dat we bij het juttersmuseum zijn geweest, lekker gehangen hebben in Den Burg en dan nog de dag fijn afgesloten bij Burgers, Beers & Blues. Morgen is het verhuisdag en gaan we Texel verruilen voor Vlieland. Daar ben ik nog niet eerder geweest en ik heb er heel veel zin in!

0 Berichten

Wad'n avontuur!

Dag 4 dinsdag 14 juni 2022 - Texel > Vlieland - 

Het is vandaag verhuisdag! We gaan Texel verlaten en voor het eerst naar het Vlieland, ik ben heel benieuwd om dit voor mij onbekende eiland te gaan bewonderen. Verrassend genoeg zijn we weer aan de late kant. We pakken de boel in en vragen bij de receptie of we onze troep daar even mogen stallen. Geen probleem, dus dat is mooi! 

 

We gaan voor een cappuccino naar Beach Club Texel om even rustig wakker te worden en lopen daarna een stuk over het strand. Dan vinden we het tijd om de huurfietsen terug te brengen en mijn gerepareerde stalen ros weer op te halen. Wat ben ik blij met mijn eigen fiets! Ik heb nog steeds last van mijn knieën van het huurbarrel...

 

Bij de camping gooien we al onze tassen weer op de fietsen en gaan onderweg naar De Cocksdorp, maar nemen wel even een andere route dan naar de vuurtoren eergisteren. 

Na een korte lunchpauze vlak voor Cocksdorp fietsen we over een super mooi stukje aan de noordkant van het eiland. Zie het filmpje hierboven.

 

We komen aan bij de Noorman, hiervandaan vertrekken we met de waddenveer "De Vriendschap" aan het eind van de middag naar Vlieland. Maar zo ver is het nog niet... we hebben nog wel even. We lopen naar strandtent Kaap Noord om daar wat te gaan drinken. We blijken niet de enige met dat idee. Er staat serieus een rij voor de ingang naar het terras. We draaien abrupt weer om en gaan terug om bij de Noorman te wachten. 

 

We zien steeds meer mensen aankomen en iedereen wordt enthousiast en vriendelijk ontvangen. Heel leuk om te zien hoeveel plezier de mensen die hier werken hebben. Deze boot voert trouwens ook dagtochtjes uit. Ze varen 's ochtends mensen naar Vlieland en halen die 's avonds weer op. Ook kun je zeehondentochten boeken. Alleen aan het eind van de middag kun je een enkeltje Vlieland met fiets boeken, dan gaan ze de dagjesmensen weer ophalen. 

 

Om kwart voor vijf kunnen we aan boord. En dan wel via het meest fotogenieke (ik gebruik dit woord echt te vaak) steigertje van de Waddeneilanden. Instagramwaardig... 

 

Nee het is echt een mooi ding, wel wat smal als je er met je fietsen en daarop de bagage naar de boot wilt lopen, maar ik heb het overleeft. Zonder brokken te maken! Eenmaal aan boord genieten we nog even van het uitzicht als de laatste passagiers komen aanhobbelen. Om 17:15 uur vertrekken we. Het is een prachtig stuk varen, eerst langs de kust van Texel, met op de noordpunt nog even de Eierland vuurtoren.

 

Dan varen we door het zeegat tussen de twee eilanden. Daar spotten we nog even een zeehond, wat wil je nog meer? Nou een Skuumkoppe zou er wel ingaan! En uiteraard wordt in deze behoefte voorzien. Dus neem losgeld mee als je deze overtocht gaat maken, ik denk dat dit het beste uitzicht is om dit biertje bij te drinken! 

Met een dreun worden we het strand op gevaren, zo dicht mogelijk bij de kust om maar met droge voeten uit te kunnen stappen. In de verte zien we de Vliehors-expres al aankomen. Het gele gevaarte komt ons ophalen uit de Sahara van het noorden, zoals ze deze zandvlakte van 20 vierkante kilometer ook wel noemen. Het is bizar om te zien, alsof je ineens in een woestijn terecht bent gekomen... 

 

De Vliehors-expres zit in bij het ticket dat we gekocht hebben voor de overtocht. Maar later kwam ik erachter dat zij ook verschillende andere tochten aanbieden, zoals een avond theater bij één van de drenkelingenhuisjes die hier te vinden zijn. Maar goed, daarvoor is de truck nu niet hier. Nu worden hier de dagjesmensen opgepikt en wij gedropt. 

 

Van De Vriendschap afkomen is nog een flinke onderneming. Ik moet met de loodzware fiets een steile stalen helling beklimmen, heftig, maar met wat hulp van de medepassagiers lukt het en ook nog eens met droge voeten. Als ook Gijs veilig op Vlieland is geland spot hij het gedicht dat door grote wielen van de Vliehors-expres in het zand achtergelaten worden. Super tof! Het gedicht is 7 meter lang en overal op de stranden kom je het tegen. 

In de truck worden de banken die er normaal in staan aan de kant geschoven om plaats te maken voor de tig fietsen die we hebben meegenomen van Texel. Uiteindelijk zitten we opgepropt tussen alle rijwielen in de wagen, sommige mensen moeten staan aan de achterkant. We krijgen nog een korte intro van weer iemand die veel plezier lijkt te hebben in hetgeen wat ie doet. Heerlijk! 

 

Dan crossen we in het gele gevaarte de woestijn door. Het heeft echt iets bizars. Misschien ook omdat dit ooit gewoon West-Vlieland is geweest, een tweede dorp op het eiland dat in een storm is weggevaagd van de kaart. Tegenwoordig wordt de vlakte gebruikt door luchtmachten om te oefenen met het droppen van bommen.

 

Dan is het tijd om de duinen over te gaan. De bestuurder had ons gewaarschuwd dat de fietsen dan nog wel eens hebben om terug te willen keren naar Texel. Wat angstvallig houden we alles in bedwang, maar het valt 100% mee. We zijn zo de duin over en stoppen bij het Posthuys. Aangezien wij als eerste in de wagen zaten, kunnen we er nu pas als laatste uit. Snel fietsen we naar onze camping voor de komende dagen: De Lange Paal

Wanneer we aankomen bij de camping moeten we inchecken via een automaat. Nog nooit gezien, maar super handig! Het is echt een fantastische camping, precies wat we wilden. Het is er heerlijk rustig. Het toiletgebouw (en eigenlijk alles op de camping) wordt bewoond door zwaluwen. Ze zoeven je om de oren in de open "tunnel" van het gebouw. Langs de randen zitten de nestjes met daarin krijsende kleintjes. Zo ga je van een kuil in de duinen naar een plek waar je staat af te wassen tussen de zwaluwen. 

 

Snel gooien we de tent neer en fietsen door naar Oost-Vlieland. We rammelen ondertussen. We fietsen over de dijk naar restaurant Zeezicht. Na een broodplankje gaan we allebei voor de curry met lokale producten. Het idee is leuk, maar er had wel wat meer smaak aan mogen zitten. Na het eten sluiten we de dag af met een biertje van Fortuna Vlieland bij 't Praethuys. Mijn eerste indruk van Vlieland is een goede, ik vond de reis er naartoe veel leuker dan verwacht. De natuur lijkt hier op nummer 1 te staan, ook door het feit dat hier geen auto's van buiten het eiland komen. Ik moet wel wennen aan deze rust, dan met name de rust in de avond. Rond een uurtje of 10 is alles gewoon uitgestorven... 

0 Berichten