Kerstmarkt in Dusseldorf

Met Max, Nanouk en Gijs ben ik naar de kerstmarkt in Düsseldorf geweest. Deze stond al een tijdje op mijn lijstje, maar eigenlijk vond ik het best tegenvallen. De stad zelf heeft niet veel sfeer, alles staat in de steigers en is grijs en grauw. Daarnaast is het ontzettend druk. Logisch natuurlijk, dat zijn alle kerstmarkten. Maar hier had ik het idee dat ik in Nederland liep. Overal hoorde je ons eigen taaltje. Op de één of andere manier vind ik dat toch een afknapper. Het meest vervelende was eigenlijk wel dat ik vergiftigd ben bij een Italiaans restaurant. Zucht... Na het eten van een spaghetti bolognese met ik dubbelgevouwen van de kramp terug gegaan naar ons hotel. 

 

Het is niet dat ik deze plek af zou raden. Het kerstmarkt voer (curryworst, flammenkuchen etc. ) was hartstikke goed en alles ligt lekker dicht bij elkaar. Maar toch haalde deze kerstmarkt het niet bij die van Keulen...

 

We verbleven in B&B Hotel Dusseldorf Hbf, vlak bij een metrohalte. Natuurlijk wist ik ons gelijk al te laten verdwalen door de metro te pakken die ons van het centrum vandaan bracht in plaats van er naar toe. Ik begrijp niet waarom iedereen denkt dat ik de weg wel weet, gezien mijn notoire verdwaal geschiedenis. Eenmaal in het drukke centrum baanden we ons een weg tussen de toeristen door en aten het ene na het andere hapje. Echt een mogelijkheid om de waren in de stalletjes te bekijken was er niet. De drukte was echt niet leuk. 

We dronken een altbier, wat typisch is voor dusseldorf en probeerden de drukte te vermijden. Max heeft volgens mij wel een stuk of vijf frikandelle (soort platte gehaktbal) broodjes gegeten. Ik had ondertussen verschillende pacman spookjes ontdekt, die het grijze straatbeeld iets opfleurde. Ik begon heel fanatiek te worden met het spotten van de kunstwerkjes. Na wat research bleek het een project van kunstenaar P-DOT. Met meer dan 2000 van deze stickers wil hij bereiken dat de mensen meer om zich heen gaan kijken en minder op een hun telefoon staren. Voor mij heeft het gewerkt. Als een klein kind was ik aan het speuren. Hij heeft er zelfs één op 8 meter hoogte weten te plakken, maar hij wil niet vertellen hoe hij dit voor elkaar heeft gekregen. Applaus voor P-DOT. 

Na de ontdekking van P-DOT begonnen me meer streetart werken op te vallen en ik heb toch wel een paar extreem gave exemplaren ontdekt. 

 

Struinend van kerstmarkt naar kerstmarkt, door de zanderige stukken opengebroken straat en bibberend van de kou, verkenden we het centrum van de stad. We duwden onszelf door de drukte in één van de vele barretjes van de stad om op te warmen. Helaas besloten we al gauw dat het tijd was om ergens wat 'avondeten' naar binnen te werken. Zoals ik al zei, duurde het niet lang voordat ik hierdoor nare krampen kreeg en terug moest naar het hotel. Had ik nu maar net als de andere gekozen voor een pizza. 


0 Berichten

Extra controle

Zoals verwacht hebben we slecht geslapen, maar als het goed is kunnen we dit in het vliegtuig wel inhalen. We douchen, pakken onze spullen weer in en checken uit. Bij de balie vragen ze of we een taxi willen naar het vliegveld. We geven aan dat dit niet nodig is en de man achter de receptie kijkt ons aan alsof we gek zijn. 

 

Wanneer we naar buiten lopen snappen we waarom. Het is zondag en alles is gesloten. Ook de bus die we wilden nemen rijdt niet op zondag. Geen probleem, dan pakken we toch de trein... Deze rijdt gelukkig gewoon en komt ook snel nadat we op het station zijn gekomen. Ik blijf het onheilspellende gevoel houden dat alles te soepel gaat...

 

Op het vliegveld van Dusseldorf laten we onze tassen insealen, Gijs vind het systeem uit de prehistorie, maar hij bouwt zelf dan ook superdeluxe apparaten voor zijn beroep. Het inchecken gaat snel, er is geen rij en we kunnen zo doorlopen. Mijn tas blijkt maar 9.5 kilo te wegen, bijna 10 kilo minder dan toen we naar Indonesië gingen. Toch ben ik blij dat ik er vanaf ben. 

 

We lopen door naar de security en hier begint eindelijk wat raars te gebeuren. Ik ben hier eigenlijk best opgelucht over, het kan niet allemaal goed gaan. Bij elke rij worden we weg gestuurd en beginnen ze in het Duits te praten, terwijl wij duidelijk in het Engels spreken. Het is echt heel asociaal. We begrijpen niet wat ze willen. Bij elk poortje blijven ze naar links wijzen. Wanneer ik de grote bodyscan zie, snap ik het eindelijk. Gijs de punker is natuurlijk heel eng en moet extra gecontroleerd worden. Vroeger had hij dit op Schiphol ook vaak, maar daar hebben ze zich om laten scholen en kunnen ze nu aan iemand zijn houding zien of deze iets in zijn schild voert in plaats van naar het uiterlijk te kijken. 

 

Ik ben best geïrriteerd door gedoe bij de security, ik vind dit zo kortzichtig. Snel neemt Gijs me mee naar een café, waar we ontbijt en koffie regelen. Daar knap ik altijd van op. Ik maak nog even gebruik van de wifi op het vliegveld, om aan iedereen te laten weten dat we onderweg zijn. 

Movie Marathon

Bij de paspoortcontrole loop ik zo door, ze kijken vluchtig in mijn paspoort en ik mag verder. Daar sta ik lang te wachten, ik ga bijna denken dat er iets mis iets met Gijs zijn paspoort. Na dik vijf minuten komt hij lachend aanlopen. De man achter de balie ging al zijn piercings lopen tellen en bleef maar van het paspoort naar gezicht kijken en weer naar het paspoort. Alsof er iets mis zou zijn als hij één van de piercings niet in zou hebben, mocht hij dan niet door? Gelukkig vind hij het grappig, maar na de eerste extra controle vind ik het maar bloed irritant. Dit is gelukkig het laatste hindernisje dat we moeten nemen voor we bij de gate aankomen. 

 

Eenmaal in het vliegtuig begint het lange zitten. Van te voren heb ik me al ingelezen over welke films ze beschikbaar hebben en ik heb al een selectie gemaakt (Secret Life of Pets, Big Friendly Giant, Bad Moms, Finding Dory, The Huntsman, Independence Day 2). Het ging best snel! Al heb ik niet kunnen slapen wat ik wel had gehoopt. Het eten was wel vreselijk smerig en van de noedels in de ochtend kreeg ik hele nare buikkramp. Dit heeft de rest van de dag aangehouden, best vervelend!

 

Ik heb nog een tip voor het vliegtuig eten! Wanneer je tickets besteld kun je aangeven of je speciale dieetwensen hebt. Voor Gijs geven we altijd aan dat hij vegetarisch eet. Hij kan dat een aantal opties kiezen. In het vliegtuig krijgt hij eigenlijk altijd lekker eten en ook nog eens als eerste. Ik zou zeggen, geef gewoon altijd een wens op! De andere passagiers gaan altijd klagen als hij als eerste geserveerd wordt!

0 Berichten

Fase 1

Vanmorgen de laatste dingen ingepakt, wel was ik nog wat brak. We hadden het goede idee gehad om de avond voordat we op vakantie gaan, nog even naar een concert in Lelystad te gaan. We hebben het niet al te laat gemaakt, maar van de zenuwen heb ik slecht geslapen. 

 

De NS heeft weer eens besloten om werkzaamheden aan het spoor uit te voeren, het lijkt wel alsof ze dit afstemmen op onze plannen, we hebben altijd problemen. Gelukkig willen Nanouk en Max (helden) ons wel naar Utrecht brengen. 

 

Met een stapel muffins, broodjes ei en pakjes drinken stappen we de auto in. De rugtassen, die we met veel zorg hebben ingepakt zodat ze zo licht mogelijk zijn, gooien we in de achterbak. 

 

Op het station van Utrecht wachten we op de ICE die ons naar Dusseldorf zal brengen. Ik ben alweer bang dat we in het gangpad moeten gaan zitten, we reserveren nooit plekken, maar we hebben opnieuw geluk, er is zat plek!

 

Eenmaal op Dusseldorf moeten we nog uitzoeken hoe we naar het Hotel zouden komen. Voor de verandering heb ik niet alles van te voren uitgezocht. Bij een informatie punt weten ze ons in gebrekkig Engels uit te leggen welke trein we kunnen nemen en waar we moeten uitstappen. Het gaat allemaal erg soepel en voor we het weten staan we op het station Unterrath. 

 

 

Lindner Hotel

Hotel Lindner Dusseldorf Airport ligt op loopafstand van het station Unterrath. We weten alleen niet welke kant we op moeten lopen. Bij een bushalte hangt een kaart en daar gaan we kijken of we de straat of misschien wel het hotel terug kunnen vinden. We krijgen niet eens de tijd om te zoeken want direct komt er een oud vrouwtje naar ons toe gelopen. Ze verteld dat er twee hotels in de buurt zijn, ze weet niet welke Lindner is, maar ze liggen dicht bij elkaar. Ze wijst ons de weg. Ik word hier wel een beetje bang van, normaal gesproken gaat eigenlijk alles mis en dit gaat echt te makkelijk allemaal. 

 

Ik ben blij dat we eerst naar het verkeerde hotel lopen, zo ken ik ons weer! Niet veel later zien we inderdaad verderop een bord met daarop Lindner Hotel. Het is een keurig hotel, waar ik altijd een beetje ongemakkelijk van word, maar we zijn al snel ingecheckt en gaan onze kamer bekijken. 

 

Ook dit ziet er allemaal prima uit, al vrees ik dat ik niet echt lekker ga slapen. Het kussen stelt niets voor, lucht met wat proppen watten er in. Maar het is maar voor één nachtje. Ondertussen is het etenstijd en we besluiten te kijken of er een restaurantje in de buurt zit. 

Ananas

Het is uitgestorven op straat, al zou ik zweren dat ik op de heenweg een aantal restaurants heb gezien. Deze zijn nergens meer te bekennen. Het is best koud en we besluiten niet te lang rond te dolen, maar terug te keren naar het hotel en daar wat te gaan eten. Het restaurant in het hotel is ook bijna leeg, dit is duidelijk niet de hipste buurt van Dusseldorf. We bestellen wat te eten en een biertje.

 

Het eerste avondmaal van mijn vakantie word Schnitzel! Lekker lokaal. Er ligt een gek stukje garnering, volgens Gijs is dit ananas met een visje. Vreemd, maar ik stop het nietsvermoedend in mijn mond. Het is smerig en ik snap niet waarom, ik bijt op iets hards en begin er gewoon van te kwijlen. Blijk ik op een stuk citroen te kauwen die ik over de schnitzel uit had moeten knijpen. Wat een kneuzenactie! Ik schaam me er zelfs een beetje voor. Gelukkig smaakt het eten goed, maar ik ben wel een beetje mijn smaak kwijt door al het zuur. Gijs komt ondertussen niet meer bij, hij heeft me de hele avond (en de komende dagen) keihard uit zitten lachen. 

 

Na het eten gaan we naar onze kamer. We kijken nog even tv, maar vallen al snel in slaap. Ik slaap ontzettend slecht, het kussen is echt vreselijk. Ik leg onze handdoeken er nog onder en knoop de hoes extra strak dicht in de hoop dat er hierdoor wat meer volume ontstaat, maar het is hopeloos. 

 

0 Berichten