BrainShake

Ik vind mezelf ook heel zielig
Ik vind mezelf ook heel zielig

 

Het is stil geweest de afgelopen maanden en ik zou willen dat ik daar een toffe reden voor had. Bijvoorbeeld omdat ik in een afgelegen gebied zat zonder internet,  op een verre reis was waar ik het zo druk had dat ik absoluut geen tijd aan dit blogje kon besteden. Helaas, de reden achter mijn afwezigheid is iets minder interessant. Ik ben uitgegleden bij een concertje en een behoorlijke hersenschudding opgelopen. Het positieve hieraan is wel dat ik bevestigd heb gekregen dat ik echt hersens heb. Inmiddels gaat het stukken beter en ik merk nog steeds dat er vooruitgang in zit. Ik ben nog steeds snel moe en heb vaak hoofdpijn, dus we blijven het lekker rustig aan doen. 

0 Berichten

Confessions of a cafeïne junkie

Ode aan koffie

Koffie is geweldig, het lekkerste drankje ter wereld! Ik kan me mijn eerste bakkie pleur niet herinneren, ik begon er al vroeg mee. Als we bij een vriendin van mijn moeder langs gingen, dan dronk ik snel haar kopje leeg, heerlijk! Ik wordt ook echt chagrijnig als ik 's ochtends geen koffie drink en krijg zelfs hoofdpijn. Hoe bedoel je verslaafd?!?

Bonen of bessen?

Op Bali, Indonesië, heb ik een plantage bezocht. Pas hier kwam ik erachter dat koffiebonen niet zoals pinda's onder de grond groeien, of als een erwt in een omhulsel aan een plant groeien, maar dat het bessen zijn die aan een boompje groeien. Eigenlijk zijn het pitten die wij bonen noemen. Heel raar... Op deze plantage woonden ook een stel Luwaks, een soort katachtige vosjes. Deze eten de bonen, maar kunnen de pit niet verwerken en deze wordt in zijn geheel uitgekakt. Hier maken ze Kopi Luwak van, een van de duurste soorten, ook wel Cat-Poo-Chino genoemd. Een oud vrouwtje zit achter een grote pan de pitten te roosteren en vervolgens worden deze tot een poeder gestampt. 

 

Nu is het zo dat je helaas niet overal goede koffie hebt. In Europa kan je meestal nog wel een lekker bakkie krijgen, al was ik enorm teleurgesteld in Kroatië, wat een gore koffie. Vooral in Split werd ik bedonderd. Bestel je een cappuccino, krijg je zwarte koffie waar ze de staafmixer doorheen hebben gehaald zodat er een beetje schuim op zit. Gatverdamme! 

 

Nu neem ik altijd een aantal zakjes oplos cappuccino mee, voor het geval de koffie ergens niet te zuipen is. Zoals ik zei, ik ben een verslaafde en kan echt niet zonder. Gelukkig konden we in Myanmar eigenlijk overal wel goede koffie vinden. Wat ik wel vreemd vond is het feit dat Pyin Oo Lwin zichzelf een echte koffie stad noemt en er zitten een hoop plantages, maar lekkere koffie heb ik niet kunnen vinden... 

Ice Ice Baby

Nu heb ik in Myanmar een nieuwe ontdekking gedaan. Ik ben niet zo een topper in het volgen van allerlei trends, dus ik was niet op de hoogte van de opkomst van de IJskoffie in ons eigen land, maar in Myanmar heb ik ze verslonden. Echt heerlijk! Hoe goor de gewone koffie daar is, hoe smakelijk de ijs variant. Gelukkig is het niet moeilijk na te maken. Het is een kwestie van je eigen pot koffie, met eventueel melk en suiker laten afkoelen en een ton ijsklontjes er in gooien. In Myanmar krijg je er een los glaasje met vloeibare suiker bij (wat ik aanzag voor een shotje alcohol, wat een zoete shock).

0 Berichten

Next up: Madeira

Nadat we terug zijn gekomen uit Myanmar begint het al snel weer te kriebelen. Eigenlijk zouden we in 2017 niet op vakantie gaan, zodat we in 2018 naar Costa Rica kunnen en Gijs zijn ogen kan laten laseren. Maar we hebben zoveel minder uitgegeven in Myanmar, dat we besluiten te kijken voor een weekje weg in September. Niet te ver weg in ieder geval en niet te duur. 

 

We goegelen mooie eilanden in Europa en komen al snel terecht bij Madeira, het bloemeneiland, dat deel uit maakt van Portugal, maar eigenlijk dichterbij Marokko ligt. We bekijken wat plaatsjes en zoeken filmpjes op Youtube. Al snel besluiten we niet verder te zoeken, Madeira it is!

 

Ineens komen we het overal tegen, reisprogramma's, blogs en zelfs in het nieuws over het prachtige (uhum) beeld van Cristiano Ronaldo dat bij het vliegveld op het eiland is geplaatst. 

Boeken en zoeken

Ik probeer na ons definitieve besluit zo min mogelijk te zoeken naar plekken en tickets. Ik zoek nog even op hele andere plaatsen in de hoop dat er niet voor zorg dat de prijzen voor de vliegtickets door ons zoekgedrag worden beïnvloed. Ik weet nog steeds niet of dit nu waarheid is, maar in mijn ogen wel. Eerst boeken, dan verder zoeken!

 

Helaas zijn de tickets toch net even wat duurder dan ik in eerste instantie had berekend, maar toch is het officieel, het weekje Madeira is geboekt! Volgende stap: Voorpret!!

0 Berichten

Cats of Gili

Vanaf het moment dat we voet op Gili Trawangan zette, zagen we hoeveel katten er rondliepen. De meeste zagen er nogal verfomfaaid uit. In eerste instantie dachten we nog dat er veel hun staart misten, maar dit schijnt normaal te zijn bij bepaalde rassen die hier rond lopen. Sommige hebben bijna geen staart, de ander heeft een korte of een exemplaar met een knik erin. Dezelfde avond hadden we al veel harige vrienden gemaakt, tegen het advies van alle gezondheidsorganisaties in.

 

Één van hen stool echt ons hart. Terwijl we naar Bintang Beach liepen op Gili Air, hoorde we geritsel. Het was pikkedonker en we liepen met ons mini zaklampje om niet te struikelen over alle aanmeer touwen van de bootjes. Na een paar keer hysterisch omdraaien en achter ons speuren, zagen we een heel klein rood katertje, dat flink moest knipperen tegen het felle licht van de zaklamp. Hij rende met ons mee naar de bar en jaagt ondertussen op de krabbetjes die door ons lampje  weg vluchtte. Eenmaal bij de bar, gaat ie doodleuk naast ons zitten en laat zich vertroetelen. Ondertussen had ie ook al een naam: Kareltje. Natuurlijk moesten we hem achterlaten, maar ik denk serieus nog steeds aan het beestje.

 

Daarom besloot ik toch maar eens  te kijken of er wel hulp is voor de beestjes. Gelukkig is dit er! The Cats of Gili is een organisatie die probeert de katten op de eilanden te helpen door ze medische zorg te geven en te neutraliseren. Een paar keer per jaar organiseren ze een dierenartsenpost, waarbij alle zorg wordt gegeven en grote neutralisatie acties worden gehouden. Wanneer deze stichting wilt steunen hoeft dit niet met een donatie. Je kunt ook hun facebook en website in de gaten houden. Hier wordt vaak hulp gevraagd bij het vervoeren van de katten van het ene eiland naar het andere. Dus als je toch op de eilandhopper stapt, kun je net zo goed een beestje meenemen.

 

 

www.catsofgili.com

0 Berichten

Lariam VS Malarone

In 2013 ben ik met Gijs, Max en Nanouk naar Indonesië geweest. Omdat we net een paar dagen te lang in malaria gebied (Lombok) zouden verblijven konden we aan de medicatie. Van GGD kregen we Malarone voorgeschreven. Dit slik je iedere dag en je begint een paar dagen voordat je het gebied in gaat en slikt nog even door als je dit weer hebt verlaten. 

 

Ik kreeg vreselijke nachtmerries en ook Gijs en Nanouk hadden hier last van. Gijs heeft bijvoorbeeld een bus anti-muggen spray midden in de nacht leeg gespoten, omdat hij er van overtuigd was dat het vol met miljoenen muggen zat. Hij was 's ochtends zelfs verbaasd dat hij geen bulten had. 

 

Ik dacht dat er inbrekers het hutje binnen kwamen en stond al klaar met een prullenbak in mijn handen. Er was niemand te bekennen, het was gewoon een soort hallucinatie. Dat is het enge, je droomt iets geks, wordt wakker en vervolgens gaat de droom gewoon door... 

 

Toen ik las dat ik Myanmar weer aan de pillen kon, was ik niet zo blij. Zelfs een beetje huiverig, moet ik bekennen. Maar bij de GGD gaf de consulent aan dat we Lariam konden proberen, dit slik je maar één keer in de week en je begint er een paar weken van te voren mee. "Je haalt er gewoon één, als het niet bevalt kan je altijd nog over gaan op Malarone" geeft ze aan. Daarnaast zijn de Lariam pillen uiteindelijk een stuk goedkoper. 

 

Ik heb alleen de volgende dag na het slikken een wazig gevoel, een soort verdoofd gevoel, maar verder helemaal niets! Geweldig! Ik zweer bij de Lariam! Het enige nadeel vind ik zelf het wekelijks slikken, hierdoor kom je niet in een ritme en we zijn ze dan ook wel eens vergeten. Bij de Malarone wordt het gewenning om ze elke dag te nemen, maar als dat alles is...

0 Berichten

Supermarkt Fetisj

Misschien is dit wel iets heel raars... maar wat ik leuk vind om te doen wanneer ik in het buitenland ben is naar de supermarkt. Thuis heb ik hier eigenlijk best een hekel aan, maar zodra ik de grens over ga moeten we hier toch even rond kijken! Ik vind het leuk om bij in zo een simpele omgeving het grote verschil tussen de landen terug te kunnen zien. 

 

Gegrilde inktvis...

Verreweg mijn favoriete vak in de supermarkt is het chips-schap. Ik vind het leuk om te zien hoe anders de smaken zijn. Bij onze oosterburen zie je bijvoorbeeld al verschil. Hier ligt er Curryworst- en Braadworst-chips, die overigens erg lekker zijn. Hoe verder weg, hoe gekker de smaken. Zo kwam ik in Indonesië Zeewier- en Zalm Terriyaki chips tegen en in Myanmar de Gegrilde Inktvis Chips. 

 

Naast de snacks vind ik het de laatste tijd ook leuk om bij de kant-en-klare bakmixen te kijken. Even wat anders dan de cake en appeltaart waar het bij ons vol mee staat. Vanuit Tsjechië heb ik langose mix meegenomen zodat ik dit thuis kan maken (ligt al twee jaar in de kast, maar ik ben het nog steeds van plan!). Bij mijn eerste trip naar Praag was ik helemaal verbaasd toen ik hier Euroshopper artikelen tegen kwam in de Albert. 

0 Berichten