Vanaf het moment dat we voet op Gili Trawangan zette, zagen we hoeveel katten er rondliepen. De meeste zagen er nogal verfomfaaid uit. In eerste instantie dachten we nog dat er veel hun staart misten, maar dit schijnt normaal te zijn bij bepaalde rassen die hier rond lopen. Sommige hebben bijna geen staart, de ander heeft een korte of een exemplaar met een knik erin. Dezelfde avond hadden we al veel harige vrienden gemaakt, tegen het advies van alle gezondheidsorganisaties in.
Één van hen stool echt ons hart. Terwijl we naar Bintang Beach liepen op Gili Air, hoorde we geritsel. Het was pikkedonker en we liepen met ons mini zaklampje om niet te struikelen over alle aanmeer touwen van de bootjes. Na een paar keer hysterisch omdraaien en achter ons speuren, zagen we een heel klein rood katertje, dat flink moest knipperen tegen het felle licht van de zaklamp. Hij rende met ons mee naar de bar en jaagt ondertussen op de krabbetjes die door ons lampje weg vluchtte. Eenmaal bij de bar, gaat ie doodleuk naast ons zitten en laat zich vertroetelen. Ondertussen had ie ook al een naam: Kareltje. Natuurlijk moesten we hem achterlaten, maar ik denk serieus nog steeds aan het beestje.
Daarom besloot ik toch maar eens te kijken of er wel hulp is voor de beestjes. Gelukkig is dit er! The Cats of Gili is een organisatie die probeert de katten op de eilanden te helpen door ze medische zorg te geven en te neutraliseren. Een paar keer per jaar organiseren ze een dierenartsenpost, waarbij alle zorg wordt gegeven en grote neutralisatie acties worden gehouden. Wanneer deze stichting wilt steunen hoeft dit niet met een donatie. Je kunt ook hun facebook en website in de gaten houden. Hier wordt vaak hulp gevraagd bij het vervoeren van de katten van het ene eiland naar het andere. Dus als je toch op de eilandhopper stapt, kun je net zo goed een beestje meenemen.
Reactie schrijven