Hysterie

Het is tijd om te vertrekken. We pakken onze tassen en checken uit, maar laten onze tassen nog wel achter bij de receptie. We gaan naar het station om kaartjes te kopen, dan kunnen we die middag rustig aan doen. 

 

Het is erg druk bij de balie voor internationale ritten en we moeten een uur wachten voor we aan de beurt zijn. Ik irriteer me kapot aan een arrogante Belg, die maar aan het zeuren en drammen is en continu vraagt of hij even voor mag. Uhm nee dude... wachten is ook niet onze hobby...

 

Uiteindelijk lopen we weg met een boekwerk aan tickets voor €240. De duurste aankoop tot nu toe. Volgende keer bestellen we mooi weer van te voren, dit slaat nergens op. We hoeven pas om vijf uur de trein te hebben. 

 

We gaan nog even het centrum in, doen wat boodschappen, eten een hapje en kopen een t-shirt als souvenir bij Tisza, een hippe winkel uit het communistische tijdperk. We halen onze tassen op bij Lavender Circus en gaan terug naar het station. 

 

Als eerst pakken we de trein naar München en stappen over op Wenen, waar we anderhalf uur moeten wachten. De volgende trein gaat naar Keulen, maar wij moeten weer overstappen op Frankfurt. Onderweg vallen we in slaap. Rond een uur of vier schrik ik wakker en zie dat we op Frankfurt station zijn. Hysterisch maak ik Gijs wakker en pak mijn tas. Gijs zegt dat we pas op Frankfurt vliegveld uit hoeven stappen. Sjongejonge. 

 

Dan maar even onze benen strekken en koffie halen, blijkbaar hebben we hier een soort pauze. Pas om zes uur rijden we verder naar het vliegveld en moeten daar weer twee uur wachten. Het laatste stuk gaat ineens heel erg snel en voor ik het weet staan we op Amsterdam Centraal. We zitten in het zonnetje en wachten op de trein. 

 

Eenmaal thuis in Stedenwijk gooien we onze tassen neer, nemen even snel een douche en gaan snel naar het ziekenhuis om mijn moeder te bezoeken. 

Reactie schrijven

Commentaren: 0