Sheebang

Dag 9: Dumaguete naar Puerta Princesa, Palawan 2 januari 2020

Om 6.30 gaat ons wekkertje weer. We vertrekken uit Dumaguete en gaan naar Puerto Princessa op Palawan. Hier blijven we maar één nacht, we hebben met pijn in ons hart besloten om meer tijd in El Nido door te brengen. Soms moet je offers maken… 

 

Bepakt en bezakt staan we langs de weg en proberen een tricycle naar het vliegveld te krijgen. Op de één of andere manier wil dit weer eens niet lukken, ik weet niet wat we verkeerd doen, maar ze willen ons niet meenemen. 

 

Ik raak een beetje opgefokt, bang dat we onze vlucht zullen gaan missen, al zijn we ruim op tijd. Stampend ga ik weer terug naar Gabby’s Bed & Breakfast en vraag om hulp. Een jongetje uit de keuken komt ons assisteren. Serieus nog geen minuut later stappen we in een wagentje en nog voor een schappelijke prijs ook. Echt geen idee wat er mis ging.

 

Ik verwacht een hele lange rit naar een afgelegen vliegveld. Dat heb ik mis. Voor mijn gevoel echt midden in de stad slaan we een steeg in en rijden we het parkeerterrein van de luchthaven op. Het vliegveld wordt op dit moment verbouwd en het nogal onduidelijk wat er van je wordt verwacht. Door een security dude worden we tussen de mensen (en hun dozen met hanen) begeleid daar wat blijkbaar de juiste wachtrij is. Jaaaa ook hier hebben ze natuurlijk weer mega veel rijen. We checken in en hebben natuurlijk weer zeeën van tijd. We gaan nog wat rondstruinen buiten de incheckhal, maar daar blijkt eigenlijk maar weinig te beleven. Dan verdoen we onze tijd maar weer met eten in de gate.



We hebben een bizarre vlucht moeten boeken, voor ook niet echt een leuke prijs. We vliegen eerst helemaal naar Manila, moeten daar 3 uur wachten om vervolgens weer naar het zuiden te vliegen. Manila is horror. Niets staat normaal aangegeven, borden wijzen soms naar muren en we begrijpen er echt niets van. Ineens staan we in de aankomsthal, tussen de taxichauffeurs. Dat kan niet de bedoeling zijn. Door een vriendelijke dame van het vliegveld worden we de juiste kant op gewezen. Nog kost het ons moeite om bij de juiste gate te komen. Roltrappen slaan soms gewoon een verdieping over en meer van dat soort ongein. Natuurlijk komen we wel op de plek waar we uit moeten komen. Daar scoren we sandwiches en wachten nog zo een half uurtje tot we onze volgende vlucht weer mogen pakken.

Ik moet wel lachen om de stewardessen van de vliegmaatschappij Cebu Pacific. Tijdens de vlucht wordt er een quiz gehouden waarmee je prijzen kan winnen. Bijvoorbeeld een slaapmasker of sleutelhanger van de maatschappij. Helaas weet ik geen enkel antwoord op de vragen over de Filipijnen, ik heb me echt niet goed ingelezen. 

 

De vlucht en het ophalen van de bagage gaat soepel. Ik heb het idee dat mensen hier al chiller zijn, ik weet niet waarom ik krijg een goede vibe van dit eiland. Misschien komt het door onze relaxte taxichauffeur, of door  Bob Marley uit de speakers.

Het duurt niet lang voor we bij ons verblijf aankomen: Sheebang Hostel. Het ziet er supergezellig uit, met een bar, restaurant, veel zitplaatsen en tafeltennisende mensen. We checken in bij een vrolijke dame. Eigenlijk heb ik al gelijk weer spijt dat we morgen weg gaan. Toch regelen we de transfer naar El Nido gelijk bij haar, dan zijn we daar vanaf. Dan mogen we onze tassen in de kamer zetten. “I’m sorry we have to walk very far, dears’ zegt de blije dame. Lekker boeiend! Net 3 stappen later draait ze zich naar de deur van onze kamer en begint keihard te lachen. “Your room is here, in the middle of all the fun” zegt ze gniffelent. 

 

De kamer is prima, basic, maar de bedden zijn goed. De badkamer stelt niets voor en er is later op de avond nog een incident met een niet doorspoelend toilet waar ik het niet over wil hebben. De locatie van de kamer ‘in the middle of all the fun’ is wat minder fijn. We slapen slecht door de tyfus herrie om ons heen, van het super gezellige hostel. Ik raad dan ook aan dat als je in dit hostel wilt verblijven, dat je een kamer iets verder van all the fun vraagt. 

 

Maar voordat we ons bed in duiken hangen we rond in het verblijf, eten wat en drinken iets te veel piña colada’s. We maken het niet laat, we moeten ALWEER om 5.30 uur opstaan.


Reactie schrijven

Commentaren: 0