Niet geweldig geslapen, maar beter dan in Bratislava. Overal in de tuin van het hostel liggen mensen te slapen en midden in de nacht waren er ook mensen onze kamer in komen lopen (er is geen slot op de deur...). We besluiten om weer te gaan lopen naar het centrum, soms begrijp ik ons echt niet.
We verdwalen op de één of andere manier en komen uit op een industrieterrein. Het is bloedheet, maar gelukkig zien we op een gegeven moment de Donau en volgen deze naar Pest.
Aan de overkant van de brug lopen we tegen een groot, gekleurd marktgebouw aan en gaan naar binnen. Overal zijn kraampjes, op de beneden verdieping is dit vooral eten, maar de boven verdieping staat vol toeristentroep.
We struinen langs de Donau en komen langs het schoenenmonument. Op deze plek zijn tientallen Joden door de Nazi's de Donau in geschoten. Het is een bizar idee.
Achter ons ligt het parlementsgebouw, dit is echt bizar mooi! Het kan zo als decor dienen in een fantasie film. Het staat vol met beelden en er is een mysterieus zwart torentje te vinden tussen al het stralende wit.
Via een mooie gouden brug kun je op één van de eilanden in de Donau komen, Margit Sziget. Het is een soort stadspark waar mensen heen komen om te ontspannen. Kinderen spelen in de fontein, stelletjes zijn aan het picknicken en er crossen mensen in rare wagentjes rond.
We gaan op een terrasje zitten, maar worden maar niet geholpen. Iedereen om ons heen krijgt een kaart en er staat constant bediening om hen te helpen, maar wij worden buitengesloten. Gijs gaat maar naar binnen om het te halen, wat een raar gedoe weer. Snel drinken we het biertje op en gaan weg.
Op het eiland liggen een aantal ruïnes tussen al het groen. Ik heb best honger gekregen en we gaan nog maar eens proberen of we ergens geholpen worden. Bij een hoge toren gaan we zitten, maar opnieuw is de bediening gewoon kut. Ze staan er met zijn drieën, maar het enige dat we krijgen is een biertje en een paar boze blikken. Ik weet niet wat we hier verkeerd doen, maar dit is wel het begin van onze vloek... Gijs en ik kunnen niet normaal op een terrasje zitten, we krijgen één drankje en daarna zien we niemand meer. Vaak moeten we zelfs op zoek naar iemand om te mogen betalen... Hinderlijk.
Het eiland is veel groter dan het lijkt vanaf de brug. Wanneer we terug naar het vaste land willen komen we nog een hele hoop thermische baden tegen, waar Budapest bekend om staat. Eenmaal terug in Pest is het eindelijk tijd om te eten. We gaan naar de Eatalian (haha leuk grapje) en het eten is er super goed!
Zandstorm
Aan de oever van de Donau gaan we zitten op een mini terrasje, dat uit drie tafeltjes bestaat. Opeens wordt het helemaal donker achter Gijs. Ik zeg hem dat hij even achter zich moet kijken, het lijkt net alsof er een hoosbui aankomt. Net wanneer hij zijn hoofd omdraait worden we gezandstraald. Het is een zandstorm! Het is bizar. Een minuut lang worden we door de korrels geraakt, maar ineens gaat het toch over in keiharde regen en onweer. We helpen de ober om zijn terras snel naar binnen te halen en wachten in de hoop dat het zo voorbij is.
Dit duurt te lang en na een half uur besluiten we maar gewoon te lopen. Binnen een paar seconden zijn we helemaal doorweekt en komen een buurtcafé tegen. Hier maken we een tussenstop, het zit vol met lokale bewoners. Een ouwe vent komt een praatje maken en verteld ons over hoe smerig Hongaars bier is. Gijs vraagt hem of er ergens een restaurantje is waar we typisch Hongaars kunnen eten. Nou dat weet hij wel en we pakken de kaart erbij. Hij vergist zich een keer of honderd en voor we het weten staat onze hele kaart vol krabbels en weten we nog niet waar het restaurantje is.
Ik heb het Gijs heel moeilijk gemaakt om ons terug te brengen naar het hostel, maar uiteindelijk is het ons gelukt. Wel doorweekt, dat wel.
Reactie schrijven