Vandaag vertrekken we weer uit Mestia, ik had hier nog wel langer willen blijven. Niet voor de stad zelf, maar ik had meer van de omgeving willen zien. Om half 8 staan we op het grote plein waar alle busjes vandaan vertrekken. We hebben gisteren al een kaartje gekocht en zijn er als één van de eerste. Gijs wil nog wat eten voor onderweg scoren. Dit gaat hem niet worden aangezien we alleen maar 'groot' geld hebben. Zorg dus in deze kleine plekken voor wat klein geld, het is niet de eerste of laatste keer dat we hier issues mee hebben. 

Zonder eten wordt Gijs altijd beroerd als we de weg op gaan. Ook deze keer verandert hij al snel in een grauwe zombie look a like. Heel sneu en ik hoop maar dat hij niet over zijn nek zal gaan. 

Als we aankomen bij de tussenstop (dezelfde als op de heenweg) sluit ik aan en dring ik een beetje voor om wat te eten te halen. Ook hier is er maar weinig wisselgeld dus ik moet extra halen zodat ze kunnen wisselen. Toch bijzonder als er honderden toeristen per dag hier stoppen... Gijs verorbert de droge snacks die ik heb gehaald en krijgt weer een normaal kleurtje. 

We rijden een stuk langs de kust, waar ik best wat semi-interessante plaatsjes zie liggen. Jammer genoeg hebben we niet genoeg tijd om alle plekken te bezoeken. Op de boulevard van Batumi worden we afgezet. We hebben geen zin om te gaan rondlopen met onze tassen en uren naar het hotel te zoeken, we pakken mooi een taxi. 

Het was ook nog een flink stuk lopen geweest, want het duurt met de taxi zo een tien minuten. Dan staan we voor Paliashvili Hotel. Het ziet er netjes uit en we worden gelijk begroet door één van de receptioniste's. In een mini lift gaan we naar de vierde verdieping, waar een fijne, iets luxere kamer op ons wacht. Ik ben zo blij dat we hier niet op bezuinigt hebben. De bedden zijn heerlijk en eindelijk een fatsoenlijke douche! Daar ben ik wel aan toe. 

Als we allebei weer fris en fruitig zijn, lopen we terug naar de boulevard voor een biertje. Bij één van de strandtentjes strijken we neer. We bekijken de paar  mensen die op het strand liggen, maar ik besluit al snel dat ik het toch te vies vind (iets met tampons, ja inderdaad meervoud...). Zwemmen zie ik gelijk niet meer zo zitten.

Eerlijk gezegd had ik gehoopt dat we wat meer gezelligheid zouden vinden in Batumi. Niet dat de rest van Georgië niet gezellig is, maar het gezellige straatje zoals in Tbilisi ben ik niet meer tegen gekomen. 

We verplaatsen ons van terras naar terras, bekijken wat van de oudere gebouwen, eten een hapje en gaan via de nachtwinkel terug naar het hotel. 

Eindelijk echt goed geslapen. Het is vandaag onze laatste dag in Georgië en dat vind ik best jammer. Ik kijk er ook altijd naar uit om naar huis te gaan, maar we hadden nog heel veel mooie dingen willen zien. Als we ons volgepropt hebben bij het uitgebreide buffet van het hotel gaan we de stad verder verkennen. We hebben geen plan, gewoon lopen en chillen. 

We lopen langs de boulevard om het beeld van Nino en Ali te bekijken. De twee geliefden zijn de Russische versie van Romeo en Juliet. De moslim man Ali is verliefd op de christelijke Nino, wat natuurlijk allemaal  niet kan en moeilijk gedoe volgt. Hier op de boulevard gaan ze letterlijk in elkaar op. Tenminste als het beeld beweegt, maar dat is helaas nu niet het geval. Kijk maar op Youtube, het is best geinig gedaan. 

Ook vind je hier vlakbij de (lelijke) Alphabetic Tower. Het gebouw is 130 meter hoog en moet een dubbele helix voorstellen (DNA) met daarop het unieke Georgische alfabet. Het gebouw heeft maar liefst $65 miljoen gekocht. Niet normaal...